GRUAJA PËR FAMILJEN STOLI!
Gruaja për familjen stoli
Pa të nuk do ishim asgjë,
Gruaja si Diell, në shtëpi,
Di të falë, veten pas e lë.
Një engjëll nga Perëndia
Që e zbriti Zoti mbi tokë,
Gruaja nënë vetë mirësia,
E mbushi engjëj këtë botë.
Për familjen ajo s’kursehet
Kur vjen në shtëpi të çlodh,
Për lodhjen e saj s’rrëfehet,
Si vegël kurrë mos e përdor.
Se ka shpirt të madh e duron
Këtë mos ia merr, për dobësi,
Ajo e çan jetën, Zoti e bekon,
Me heroizëm, se ka mençuri.
Nëse do t’a bësh të lumturuar
Në lëndime, mos u bëj shkak,
Se pa të mbet, si zog i hutuar,
Pendim të zë, kur i hyn në hak.
“”””””””””””””””””””””
HAJDE NË BAHÇE MIRËSIE!
Hajde në bahçen e shpirtit tim
Lule mirësie, aty kam mbjellë,
Me dashuri vetë u bëj shërbim,
E njëjtë si në dimër e pranverë.
Me ngjyra ylberi, hark rrethuar
Kur dhëmb shpirti e ndjen qielli,
Rrjedh pika loti, ca si zemëruar,
Mbi vesë mëngjesi, pas del Dielli.
Bahçe e madhe, lule si parajsë
Vetëm paqe-pajtim mbizotëron,
Kuriozë vizitorë, që kanë ardhur.
Shpirtrat e mirë, aty qëndrojnë.
Dikush erdhi s’qe i kujdesshëm
Iku vetë i panjohur, kish ligësinë,
Thonë si qënka, kaq e përveçme,
Se kush s’mundi, iku me dëshirë.
Kjo bahçe është, ca kokëfortë
Nëse lulet me këmbë ia shkel,
Ajo prapë, kurrë s’humb aromë,
Dritaret e zemrës i mban çelë.
Vargje Bukurjane@!
