“”””””””””””””””””
Kur vija tek ti
Sa e lumtur isha,kur vija tek ti,
si më dukej vetja ,porsi një fëmij,
flisnim bisedonim,vetëm të degjoja,
mjaltë a sheqer ,të dilte nga goja.
Eh cfarë kënaqësi,ndihesha dikur,
më flisje më tregoje,sdo ta haroj kurrë,
na dhe edukatë,të dimë të respektojmë,
njerëzit që kemi pranë ata që na rrethojnë.
Tashti bisedoj sjemi si më parë,
sklerozë e mallkuar mendjen ta ka marrë,
sdi cfarë dashurie,nga kraharori me del,
për babushin tim,sa dua të përkëdhel.
Sëmundja e mallkuar ,trupin ta ka zabtuar,
si gangrenë e keqe,gjithshka të ka mbuluar,
më mungojnë ato puthje ato perqafime,
dua ti mbaj mend,ditët plot gēzime.
“”””””””””””””””””””
Breshka
Kur isha e vogël,një breshkë kisha parë,
për vëllanë tim ,në shtëpi e patëm marrë,
nuk di si e shikonim ,ashtu me habi,
Julin ta gëzonim,sa shumë kënaqësi.
Dhe sot për cudi,breshka vjen vërdalle,
mu në baçën time,pastë këmbën e mbarë,
po fotografoja,më vinte çudi,
breshka dy ,tri kile,më paska ardhë në shtëpi.
Si ndonjë e vogël,si ndonjë e marrë,
bëj porsi e çmëndur,bëj si e pa parë,
hapin unë e hedh ,ajo smë harin dot,
në mendje do ta ruaj,breshkën që pashë sot.