ASGJE NUK KA MË TE SHTRENJTE SE JETA DHE LIRIA !
Sot djali im ,që punon gazetar në një gazetë sportive këtu në Tiranë dhe ne prindërit e tij ,gati sa nuk fluturuam nga gëzimi ,sepse sot, doli nga izolimi i detyruar prej 14 ditesh ,per shkak te koronavirus, duke e fituar këtë betejë edhe pse djali ynë e kishte të lehtë në krahasim me çfar kam dëgjuar nëpër njerëz të njohur të cilët kanë luftuar me vdekjen . Prej 21 ditësh, qe kur djali kishte shenjat e para të virusit ,ka qëndruar në dhomën e tij i izoluar ,duke mos pasur asnjë kontakt me ne .Kujdesi i tij per te mos na zënë virusi ne prindërve ishte i madh ,por dhe kujdesi yne per djalin ishte i jashtezakonshem , ne menyre qe ta kalonte sa me lehte kete virus që mori shumë jetë njerëzish. Brenda ne një shtëpi komunikonim me telefon për ta pyetur a ishte me mire ,a kishte temperaturë apo mos kishte ndonjë problem shqetesues me shendetin . Nga jashte derës së dhomes e pyesja se çfar dëshironte për të ngrënë dhe njekohësisht duke i dhënë kurajo se do ta fitonte betejen me virusin . Cdo dite ushqimin ja lija tek dera e dhomes ne nje tavoline te vogël dhe pasi largohesha une ,ngrihej nga krevati dhe e merrte . Kuptohet çdo shërbim ja kam kryer me maskē e doreza. Disa herë në dite laja e pastroja shtëpinë duke dizinfektuar dhe cdo siperfaqe te prekshme nga duart tona .Që ditën e parë , kur djali erdhi nga puna ,duke na thënë mos u afroni kētu tek dhoma ime ,kuptova se e keqja na hyri brenda ne shtëpi dhe se ky virus eshte i ndryshem ne njerez te ndryshem , por nuk u demoralizova. Edhe djalit i flisja nga jashtë dhomës se tij, të mos ta mposhtë e keqja, por ta mposhtë ky të keqen .
Ana psikologjike eshte e para per ta luftuar kete virus të çuditshem qe askujt nuk i shkon njelloj si tjetrit.
Ushqimi eshte kryesor ne perballimin e kesaj semundje si dhe qendrimi ne nje vend ku bien rrezet e diellit do te ishte akoma më mire .
U gezuam sot familjarisht qe djali e kaloi virusin duke mbetur me shpresen se ky virus nuk do kthehet me kurrë në shtëpinë tonë e as në shtëpitë tuaja !
Sot kur pashë djalin që doli i buzëqeshur nga shtëpia, kuptova se asgjë në botë ,nuk është më e shtrenjtë se jeta e liria !
Miqësia ime ! Ju uroj nga zemra të kaloni gëzuar festat e fundvitit e viti që po na vjen ju sjelltë vetëm shëndet , buzëqeshje e çdo të mirë në jetën tuaj !
A DO T’KTHEHEN NDONJË DITË ??!!
Në mëngjes në t’zbardhë të ditës
Një bilbil vajin ka nis
Ku janë vallë këta zogjtë e shqipes ?
Pse ky vend është boshatis ?
Shtëpitë shkretë,kudo kanë mbet’
Nuk dëgjohet asnjë zë
Dikur fëmija qante n’djep
E tash n’shpi nuk është asnjë
Nuk del tym më nga oxhaku
Nuk dëgjon më zë fëmije
Vetëm nëna rri tek pragu
E pret djalin kur do t’vije
Blegërima e qingjit t’vogël
Nuk dëgjohet më askund
Më nuk ndizet zjarr në votër
Djepi fëmijët s’i përkund
Edhe stinët kanë ndryshuar
Nuk janë më si herë të tjera
Edhe zogjtë folenë kanë ndërruar
E nuk vijnë kur vjen pranvera
A do t’kthehen ndonjë ditë
Zogjtë e shqipes n’fole t’vet ?
Mbeten nënat duke pritë
Loti n’faqe u ka mbetë
“Kush është vallë ai arkitekt” ??!!
Që kështu e projektoi
T’mos rrijë zogu n’fole t’vet !!!
Folenë tjetër , pse ndërtoi ??!!
