MENDOHU KUR T’FLASËSH !
Mendohu kur flet ti o njeri !
Gjuha s’ka kocka, por kocka thyen !
Kur pa menduar lëshon fjalën ti !
Me fjalën tënde të tjerët i fyen !
Foto e realizuar në qendër të Athinës .
Dava Gjoka Lleshaj ,Tiranë 15 Dhjetor 2019
DHJETOR ISHTE ATËHERË !
Dedikuar babait tim ,i cili na la jetimë 4 fëmijë. Unë isha më e madhja 15 vjeçe, motra 12 vjeçe, vëllai 9 vjeç e vëllai i vogël që nuk jeton më , ishte 4 vjeç !
Eh sa vite e “babë ” nuk thërras
Por emrin tënd e mbaj në mendje
Një jetë pa ty po e le pas
Me plagën hapur brenda kësaj zemre !
Nga sot e atëherë, vite janë shumë
Imazhi yt më ndjek në kujtime
Pesëmbëdhjetë vjeçe isha unë
Kur u “pagëzova ” me emrin jetime !
Kujtimet për ty më vijnë ndërmend
Aq sa mundet të kujtojë një fëmijë
Çdo fjalë e jotja tek unë zuri vend
Sa herë hidhja hapin ,të kujtoja ty !
Gjithmonë të kam kërkuar i shtrenjti im
Për ndonjë këshillë a porosi
Si zogj të vegjel mbetëm jetimë
Kur mblidheshim rreth votrës ,t’kërkonim ty !
Uleshim rreth sofrës të gjithë bashkë
Nana e pamundur të na ushqente
Sa herë na zinte gjumi pa ngrënë darkë
Brenda në shpirt dhimbjen e ndjente !
Dhjetor ishte atëherë
E data shënonte katërmbëdhjetë
Si katër stinët kur s’kanë Pranverë
Katër jetimë pa babën ,kemi mbetë !
Pa ty babë u bënë shumë vite
E brenda shpirtit ndjej dhimbje shumë
Plaga që m’le ditën kur ike
Prap’ pa shëruar ka mbetur tek unë !
Dava Gjoka Lleshaj, Tiranë 14 Dhjetor 2020
