KUR DO T’REHATOHEMI ?
Nga pasojat e robërimt nga barbarët , jo nuk kemi shpëtuar,
Na patën sunduar turq dhe sërb ,dy rraca më të degjëneruara,
A është kjo arsyeja që jemi kaq t’pa fat,o bashkëatdhetarët e mi, Jemi Kombë i vogël, dhe kudo që rrojmë, i kemi nga njëqind parti .
Ndodhë që kur flasin për disa njerëz, nuk i përmendin me emëra,
Por thonë : Ai i poshtri ,ai i pa besi,ai i pa fytyri, apo ai interesxhia,
Është prishur bota, njeriun e mirë dhe t’ndershëm,e lëndon i keqi,
Besnikun e shkretë e vrau i pa besi, dhe dashurinë e vrau interesi .
I pa besi, i poshtri, i pa fytyri dhe interesxhia i kan dy shoqe t’vjetra,
I duan shumë,i mbajnë n’shpirtë dhe ato janë, Hajnia e Gënjeshtra,
Njerëzit e këqinjë kudo që i fusin hundët,aty,kan për ta shkretëruar,
Dhe nëse na e udhëheqin shtetin tonë,kan për të t’na e shkatrruar !
“”””””””””””””””””””””””
JETA E IME PA TY
Nënë moj jeta e ime, lulet e Tetorit t’u paskan tharë,
Siq m’eshtë tharë përgjithmonë zemra e ime për TY ,
U mbushen trembëdhjetë vite që të kam në varrë,
Vendin tëndë s’e zuri askush,dhe unë ngela n’vetmi .
Tmerrësisht po me mungon, kaq shumë po vuaj,
Pa TY, edhe njerëzit më t’afërm, m’duken si t’huaj !
N’përqafimin tim, kur ti më ishe duke m’u shuar ,
Dhimbjet e mia, s’kan t’rrëfyer,moj shpirti i shpirtit tim,
Mua t’mjerës, lotët e trishtimit më rridhin mbi faqet e tua,
Duke m’ikur në jetën e amshuar, i more nga unë si kujtim .
Unë si një gjallesë po egzistojë n’këtë botë të shkretë ,
Por rrojtja e ime pa TY moj nënë, nuk mund të quhet jetë !
Nuk e pata fatin e bardhë moj shpirtë, të t’vdes n’përqafim ,
Andaj,po vazhdoj me këtë jetë që për mua, nuk ka kuptim !
