Sa më mungon e shtrejta NËNË
Nënë mësimdhënsia ime e parë!
Dashuri shpirti që të djeg si zjarr!
Ti më mësove ç’është dashuria,
Ti më mësove ç’është mirësia,
Ti më mësove ç’është butësia!
Falë mësimeve tua jam kjo që jam sot,
Falë dashurisë tënde zemrën e kam të madhe sa një Botë,
Falë udhëzimeve tuaja gjithmonë ja kam dalë;
Por mungesën tënde nënë,po e qajë me fjalë!
Më mungon nënë,më mungon shumë!
Të kërkoj për çdo vënd e s’të gjej askun;
Më mungon oj nënë o drita e syve të mi!
Me lot e qaj çdo ditë të vetmen fotografi ;
S’të harroj nënë,s’të harroj kurrë për jetë!
Emrin tënd e ruaj në vëndin më të shtrejtë!
