Sa e rëndë po më duket
kjo valixhe bosh ,
sikur një copë shkëmbi
ruan nën të sajën lëkurë ,
një psherëtimë endacake
mbytetet në pështymën e vetvetes ,
dhe loti…
ah loti s’paska forcë të pikojë ,
dhe në bishtin e syrit
ngriu e u bë gur .
Duket sikur duart e rrugëve
m’tërheqin prej këmbësh ,
të më kthejnë me forcë
aty nga u nisa ,
aty…
ku gur i pritjes
është latuar harresash ,
e litari i mallit
rrugëve të zemrës
ju bie përqark ;
se në prag të portës
lash ulur ca brenga ,
dhe ëndrrat i vara
degëve të shkalafitura
të ullirit të ngratë .
I lash atje pas
në heshtjen idhnake ,
gjithë dertet e gëzimet e mia ,
nëpër strehëzat
që në mote pikojnë vetminë ,
atje…
rrugicave të kalldrëmta ,
ku si zambak erëmirë
e patjetërsuar
më mbeti fëmijëria ,
e tashmë shumëfish …
veç malli i pashuar
si hije më vjen pas ,
mbyllur
në k’të valixhe bosh ,
e dhimbja sa malet
m’rëndon mbi shpinë .