Bashkëbisedoj me vehten ,
Syri i stinës së ngjyrave më vështron…
E çuditshme është jeta, -them ;
Ajo kalon përmes rrugëve të lotit ,
buzëqeshjeve të plakura , ngrënë prej psherëtimave …
Pyllit të melodive ; ku çdo këngë mbart dhembje e gëzim,
dhe emra shenjtësh të harruar !
Vrapoj qytetrimeve të vdekura
trokas varr më varr, heshtje!
Mendushëm përmes përfytyrimesh,
Fytyrat e miqve të gjallë mbledh,
gjurmë ftohtësie , njerëz të akullt, zemërgur.
Në trup skalitur plagë të vjetra.
”Rënkon dhembshëm, rënkimet e tua mbyten në det”
”Sëmundjet e këtij fillim shekulli në krahë mbart…”
”Askush s’t’i qepi plagët, njerëz që dhembjet lexonin s’ka më!”
………………………………..
…………………………………………………………………….
……………………………………………………………………………………………
”I impressionuar syri i stinës së ngjyrave nis loton”…
Shkroi :
EDUART FRAKULLA PASHA VLONJAT