Poeti EDUART VELI sikur me befasoje me kete poezi! “NUK KAM KOHE TE PLAKEM”,NUK KA SI TE JETE NDRYSHE,KY POET NUK DI TE PUSHOJE NJI MINUT,POEZIA E TIJE SA VJEN DHE LARTESOHET,AJO RRITET,SHUMOHET SI VALA E DETIT,MERRE RRUGETIMIN SI NJI RREBESHE I STUHISHEM QE CANE HAPSIREN,SHKON TEK LEXUESIT ME SHPEJTESIN E ZERIT,C’FARE MUNDET TE THEM PER KETE POET TE GJITHANSHEM,URIME DHE VETEM URIME…Gjin Musa
NUK KAM KOHË TË MPLAKEM!
Ti s’ke ndryshuar fare,shoku im i mirë!
Më tha një shok shkolle,vite pa u parë.
Pa shikomë ti mua ,të lutem në fytyrë!?
Unë jam mplakur,jam bërë për të qarë!
Ti o shok tha ai,ke mbetur ashtu si dikur.
Kur u këndonim netëve,vajzave serenata.
Kur ishim djem të rinj,të fortë e plot nur.
U mplaka tha o shok,jam bërë i zi si nata!
Të gjithë nga pak,i thashë kemi ndryshuar!
Unë nuk kam kohë të mplakem shoku im!
Se me jetën,unë marrëzisht jam dashuruar.
Zemra e shpirti,s’pranojnë asnjë ndryshim!
Nuk kam kohë të mplakem o shoku i rinisë.
Përjetësisht kam lidhur kontratë me rininë.
Unë jam ushtar i pëjetëshëm i dashurisë !
Sa të jem gjallë,do dashuroj veç dashurinë!
S’kam kohë të mplakem mik,sepse jam poet.
S’më lënë të mplakem mik,vargjet e poezia!
Në zemër e në shpirt,më lundrojnë si në det.
Mes tyre përjetësisht,s’do më braktisë rinia!
Me rininë jam në simbjozë,të mplakem s’dua!
Dhe nuk trembem,nga asnjë tufan e furtunë!
Poezia dhe rinia, janë bërë shokë me mua!
Nëse mplakem ato,do të mplakem edhe unë!
Ksamil 23 Janar 2020.