7.5 C
Tiranë
E enjte, 13 Shkurt 2025

Eleni Bircaj

GHYSHI DHE QENUSHI
Na ishte njëherë një gjysh me musyaqe të gjata ,që shpendët si dëshironte “Pëlqente dhe donte vetëm qenushin e tij ,që e quanin Morro.”Të dy jetonin në fshat në një shtëpi të bukur ,ku kishin edhe oborr të rrethuar me gardh druri.Përpara shtëpisë kur gjyshi ishte i ri ,kishte mbjell një pemë shelgu që degët i arrin afërsisht tokës ,që si dimir dhe verë gjelbëronte.Përshkrimi i fotografisë nuk është i disponueshëm.
Sa herë që gjyshi ulej në sallon dhe lexonte … ,qenushi shtynte portën me kokë,dhe dilte jashtë në oborr .Kur mbaronte së argētuari ,hyte brenda dhe rrinte pranë të zotit.Një ditë shkurti,kur gjyshi po rinte stukur nga të ftohtit,qenushi doli si ngahera dhe po sodiste bukurinë e natyrës,që po zbardhonte gjithnjë dhe më shumë nga flokët e thinjura të dëborës.Ku pranë tij befsisht,ndaloi një zog flururak,i verdhë e zi,që kërcente pa reshtur ,duke cicëruar ciu ,ciu ,ciu, qenushit me veshët e gjatë i thotë nxitimthi:
-Qenush të lutem ,a ke mundësi të më ndihmosh sado pak? Më quajnë Tuf ,Tuf,Tuf,jetoj te kjo pemë që shikon këtu dhe po tregonte.Herët në mëngjes kur u largova për gjetur ushqim ,dëbora ,më ka mbuluar folen së bashku me zogjtë.Unë kam këmbë e krahë ,që fluturoj ,por s’kam duar të pastroj dëborën.”Oh,sa keq po më vjen ,për vocërrakët e mi!Sa gabim bëra që s’ndenja edhe pak.Kushedi sa ju mungoj! Sa ftohtë po ndiejnë,do të ngordhin së shpejti dhe s’do ti shohë!”Ciu ,ciu ,ciu .Ç’farë duhet të bëj,ti shpëtoj ,ti shoh që ende jetojnë?
Morro që po dëgjonte me vëmendje ,pa i kthyer përgjigje ,duke tundur bishtin ,mori shkallën që gjyshi krasiste pemët ,e mbështei te shelgu .Mori fshesën e oborrit me bisht druri dhe fije thundre ,u ngjit lartë dhe me kujdes po largonte borën e shkrifët të sapo rënë deri sa zbuloi folenë,me vocërrakët . Me duart e mardhura ju shkifi kashtën ,i mbuloi nga sipër ,sa të shkonte nëna e tyre e dashur.Nëna Tuf,Tuf kur i pa që jetonin ,në shenjë falenderimi kercente e kërcente dhe ia nisi këngës.U fut midis tyre ,i mbështolli me krahët e ngrohët .
Kur në fshat trokiti pranvera ,zogjtë e nënës Tuf,i gjeti më të rritur, dhe uleshin poshtë,luanin me qenushin Morro që i adhuronte aq shumë ,sa më të shumtën e kohës e kalonte jasht.Mirpo gjyshi nga ditë në ditë po shqetësohej edhe më shumë për qenushin e tij të dashur,ngaqë nuk i kishte ndodhur kurrë më parë që ta linte vetëm për orë dhe orë .I shtyrë nga kureshtja , hetonte pa i rënë në sy dhe kur pa oborrin me zogjtë ,me puplat e bukura ,e pyeti .
-I dashur Morro ç’farë po ndodh këtu!? Çfarë janë këta zogj?E shef s’kam ku ti hedhë këmbët prej tyre?Në këtë oborr zogj s’ka pasur asnjëherë,se unë si pëlqej ,dhe i përzë shpesh.
Qenushi Morro, gjyshin e shikonte në sy ,lehte ham ,ham ,ham ,dhe i tha të vërtetën,që ishin zogjtë që i kishte shpëtuar po ai .Dhe po ti dëbonte ,do largohej edhe vetë . Kështu gjyshi të kënaqte qenushin e tij ,vendosi ti linte të jetonin përgjithmonë te pema ,ku nëna Tuf,Tuf e kishte ndërtuar me sakrificë.Ju hidhte ushqim,që të mos largoheshin.Duke kaluar ditët po dashurohej edhe ai vetë pas tyre,mëngjeseve ,hapte dritaren ,dëgjonte melodinë e krijuar nga dueti i vocërrakëve ,dhe e adhuronte pa mas po atë atmosferë të këndshme.Gjatë ditëve dilte te pragu i portës,i shikonte dhe qeshte nënë mustaqe ,tundte kokën me flokët e zbardhura të rëna ,dhe futej përsëri brenda duke përkëdhelur qenushin Morro.
Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.