BUZE QERSHI
Syri me bisht
Te mere me qafe
Jam bere i marre
Te ndjek nga pas
Ti moj buze qershi
As nuk do ta dish
Rumuzet si shi
Qëllojnë breshëri
Mbas pemes fshehur rri
Te përgjoj e pres nje çik
Më mundove ti
Vajzë ëmbël e brishte
Elida Prifti
“”””””””””””””
Kur une shkruaj
Nje varg me shum
Behet litar ne gryke
Per djajt e fshehur
Elida Prifti
“”””””””””””
PSE O NJERI ?!..
Pse o njeri je ber manjak !?
Pse o njeri lufton njeriun !?
Pse o njeri je bere ujk !?
Nga vendlindja pse perzut !?
Pyes , stresohem bertas,
Zeri bije ne vesh te shurdhë
Qaj me ze ne rruge thëras,
Vrëngër,bisht t’syrit më shohin në rrugë
Pse gjithe kjo ligesi !?
Pse kaq urrejte fshehur në gji!?
Pse s’ka drejtesi !?
Pse ska pune ne vendin tim !?
Pse shpirtin e pastër më kini vrar !?
Të korruptuar mbushni xhepin
Toka jone eshte e pasur me ar
Tani do shisni dhe detin!??
S’latë gje pa shitur,toke e det ,
Vetem per veten tuaj mendoni..
Nje popull i vuajtur në hall e dert…
Djersën e varfërit shfrytëzoni.
I izoluar në shekuj ,i raskapitur,
Një jete te tere fukara mbetur,,
Popull i lodhur shpirt drobitur,
Pse me ide moniste keni ngelur?
Zemra e copë deri më sot
Pse pergjigje skam marr
Pse jemi më të varfër në Evropë
Vallë kur do mbarojë ky kallvar?
Pse … ngelet enigmë…??.
Elida Prifti
“”””””””””””””””
NJE PELLEMB I BARDHE GUXIMRAR
Një sofër prej druri , rrumbullak ,
Mbushur me pjata ,lugë e pirunj,
Gotat vendosur rrinin zerbes,
Karriket hutuar ,mbetur një jetë.
Dera e varur në dy çengela
Hapet e mbyllet nga furtuna e era,
Gozhdët i kanë rënë të uruarës , dorezë,
Bam e bum mbi kasën e derës,godet.
Shtëpia që dikur ishte e ngrohtë e bukur,
Priste përcjellë miq , shokë, nuse ,krushq e dhëndurr,
Pragu i derës thërret sa ka në kokë,
Por është e kot..përgjigje s’ka marrë deri më sot.
Kërcasin trarët ,muret vrima vrima,
Karriget hargalisen me sorrat e zeza,
Një buf i fryr,vrapon andej këndej,
Një kukuvajkë sehir, bën.
Për çudi ,nuk flasin,
Por rrinë si të dehur
Se kanë pirë një fuçi me verë,
Djall o punë ..nuk dinë ç bënë, me njeritjetrin mpleksur, .
Kafshohen me dhembë.
Në njëj degë ulliri ,bilbili këngë ja ka marrë,
Bashkë me të dhe djelli ka lerë,
Rrezet e tij trokasin në dritare,
Karriket përkdhelnin i jep kurajo.
Nje pëllumbi i bardhë fluturon mbi re,
Një amanet thellë në gji shtrënguar
Ka marrë drejtim mbi çati, qëndron
Sorra e korrakë të trembur , planet prishur
Nga një pëllumb i bardhë guximrar i palodhur !!
