Kengen e kendon gjithmone i lendumi
Kjo bote moderne , ste fal sekondin
Por un te prita gjate, pertej trinomit
Dhembshuri- dashuri – shoqeri
Por si duket edhe kjo tu duk pak
E nuk e mendove dy here te kerkosh lumturin
Ne nje tjeter prag ..
Thon qe dashuria e vertet ska dat skadence
Ska per mua, jo per ty qe me perdore dhe mbase me braktise duke u kacavjerr pas
Kapricove te ndonje tjetre
Un jam me te vjetren, me klasiken, me moralin
Ashu si Lazgushi te thashe shume here kishte trinomin: shoqe, moter, e dashur
Jo per gjerat qe jane te konsumueshme, e nje perdorimshme
Ashu si shumë here te bera me dije se cdo te thot besnikeria me kembanen time te alarmit
Po ty tu duke e veshtire rruga e zemres
Shpirt im esht peng në ket shoqeri materialiste
Un do dukem perhere donkishoteske
I perkas nje tjeter vlere per rendesin qe I jap ndjenjes
I perkas pikerisht atij trinomi
Pra, tjeter dimensjoni ..
