TREGIM MIQESOR.
Ishin dy shoke, qe duheshin shume, aq sa mund te sakrifikonin gjithecka per njeri-tjeterin, deri dhe jeten.
Rrethanat e jetes i kishin afruar te benin jete te perbashket.Jetonin ne nje dhome.
Kishin shume gjera te perbashketa,por dalloheshin ne nje gje: Njeri ishte njeri shume bujar; tjeteri ishte shume koprac,por ky diferencim nuk i dobesonte mardhenjet midis tyre,sepse dominonte mirekuptimi, sinqeriteti dhe dashuria midis tyre.
Mbas disa kohesh, arriten te sistemoheshin secili me ndonje pune te ndryshme.
Disa kohe me vone, miku koprac u gjend ne veshtersi ekonomike.Kishte nje biznes, pothuajse te falemetuar.
Per te dale nga situata, mendoj te takohesh me mikun e tij te ngushte, qe ti kerkonte ndihme.
Miku i tij bujar u shpreh i gatshem, duke e ndihmuar me te gjithe te ardhurat qe kishte, dhe duke i thene se miqesia eshte mbigjithecka.
Miku bujar, mbasi ndihmoi mikun e ngushte, mendoj te krijonte familjen e tij.Ishte njohur me nje vajze qe e donte shume, dhe po planifikonte te martohej.
Nje dite, miku i tij i ngushte, kerkoj ta takonte.
Miku bujar e priti me shume kenaqesi, duke menduar se cdo problem qe te ishte, nuk do te ishte me i rendesishem se miqesia.
Miku koprac, me koke ulur, arriti ti thoshte mikut tij, se te fejuaren tende e dua per vete, sepse me pelqen dhe e dua shume.
Miku bujar, mbas nje heshtje te gjate, mbasi u mendua shume mire, vendosi te ndahesh nga e fejuar, qe te ishte e lire te martohesh me shokun e tij te ngushte.
Mbas disa kohesh, miku bujar u gjend keq ekonomikisht, dhe mendoj qe ti kerkonte ndihme mikut te tij, ta punesonte tek biznezi i tij, mbasi ai po kishte rezultate te mira ne pune.
Mirepo c’ndodhi……miku koprac, jo vetem nuk e afroj ne pune, por mbajti dhe qendrim te keq me mikun e tij te ngushte.
Miku bujar, u largua i inatosur, nga qendrimi negativ i mikut te tij,por jo i prishur, sepse miqesia ishte mbi gjithecka.
Disa dite me vone, miku bujar, kur po kthehesh ne shtepi, aty afer takon nje te moshuar, shume te semure. I ndjeshem nga natyra si gjithemone, e mori te moshuarin, e dergoj ne shpine e tij.I dha ndihme mjeksore te shpejte, dhe me pas e shoqeroj per gjate rruges, ne drejtim te shtepise tij.
Nuk kishin kaluar shume dite, i moshuari kishte nderruar jete.
Kur nje dite miku bujar po dilte nga porta e shtepise tij, takohet me nje avokat, ku i sygjeron se i moshuari qe ju keni ndihmuar, ka nderruar jete, dhe ne emerin tuaj ka lene tere pasurine.
Mbasi bera veprimet, terhoqa pasurine, dhe menjehere bleva nje shtepi ne afersi te mikut tim te ngushte koprac.
Mbasi bleva shtepine, kur po behesha gati per tu futur brenda, tek porta takoj nje grua te moshuar, dhe te uritur.
Menjehere mendova, ta marre ne shtepine time,ajo mund te me bente punet e shtepise,
dhe une te punoja.
E futa brenda, e ushqeva, dhe mbasi u qetesua, e mori veten, dhe propozimin tim e mirepriti menjehere.
Ditet ecnin, dhe une u tjetersova, e mora veten.
Nje dite, gruaja e moshuar me thote: une tash te kam si djalin tim.Kam menduar te te martoje.
E mireprita, duke i thene se dhe une e mendoj nje gje te tille, por eshte shume e veshtire, per te gjetur, njeriun e duhur.
Me degjoj me vemendje, me kuptoj , dhe mu shpreh: kam une nje te njohuren time, besoj, dhe kam shume besim se eshte e pershtatshme.
Vendosem per po, u njohem me vajzen,u pelqyem, dhe vendosem te martoheshim.
I morem te gjitha masat, caktuam diten e dasmes, dhe vendosa qe te ftoj ne dasem mikun tim te ngushte, duke lene menjeane pakenaqesite e krijuar.
Ne diten e dasmes, midis kenaqesise tone si cift dhe midis duartrokitjeve te medha nga te ftuarit, une mora goten, ngrita dolli per pjesemarresit dhe ne vecanti per mikun tim te ngushte, njkohesisht nisa te shpjegoj per jeten time, si kishte rrjedhur per deri tani, dhe thashe:
Isha fejuar me nje vajze qe e doja shume,por miku im i ngushte, ma kerkoj per vete, dhe une ja dhashe,sepse miqesia ishte me e madhe.
I kerkova te me punesonte ne biznezin e tij, me refuzoj, dhe me ofendoj.
Takova nje te moshuar, te semure, e dergova ne shtepi, i dhashe ndihmen e duhur deri ne dergim tek shtepia e tij, por ai nderroj jete shpejt, dhe me la trashgimi gjithe pasurine e tij.
Ndihmova, nje te moshuar, ajo me martoj me nje te njohuren e vet.
Sot une jam shume i lumtur.
Pas mikut bujar, me koke ulur dhe lot me sy e merr mikrofonin miku koprac.
Ja mora te fejuaren mikut tim te ngushte, sepse ajo ishte vajze , e pa denje per mikun tim.
Nuk e pranova ne punen time, sepse une nuk e urdheroja dot.
I moshuari, qe ndihmoj miku dhe nderroj jete, ishte babaj im, dhe une e urdherova ti linte tere pasurine mikut tim te ngushte.
Gruaja e moshuar qe u be si nena e tij, ishte nena ime.E dergova une, qe ti vinte ne ndihme
mikut tim te ngushte.
VAJZA QE I REKOMANDOI E MOSHUAR PER MARTESE ESHTE MOTRA IME.
E DETYROVA UNE TE MARTOHEJ ME MIKUN TIM.
18/11/19
“””””””””””””””””
E DUAM SHQIPERINE!!
Nentori i lirise!!
Cdo gjak shqipetare,
E don token meme.
Nga rrenjet e vjetra,
Filiza kane mbire.
Jane rritur,
Me gjakun meme
Shpirti dhe zemra,
U ka dhembur,
Kur vuante,
Per liri e pavaresi.
500 vjet roberi,
Shume kohe u dasht
Me duruar.
Per te qene te lire,
E te pavarur,
Nga hordhit,
Turke-osmane,
Mbi 5 shekuj,
Gjakun na e kane pi.
Erdhi, me ne fund,
Dita e pavaresise.
28 Nentor 1443,
I pari trim Skenderbe,
Ngriti flamurin shqipetar,
Ne Krujen trime heroike.
Liri e shqipetareve,
O vdekje o liri.
Ne Vloren heroike
Ismail Qemali me shoke
Ngriti flamurin e pavaresise.
28 Nentori 1912,
Drite, zemer e shpirt,
I dha Shqiperise.
Pak vite jete,
Rreth 37
Liria e Shqipetareve
Perseri ne rrezik.
Nazi-fashistet,
Te etur per toke.
Na pushtuan,
Na roberuan,
Na copetuan.
Truallin shqipetare,
E varferuan,
Me gjak e perlyen,
Lirine dhe rinine,
Na e muaren.
Shqipetaret,
Me jete e paguan,
Pushtueset i debuan.
Me 29 Nentor1944,
Lirine e dyte festuan.
Te gjithe shqipetaret,
Kudo qe jane,
Neper bote.
Gjakun “meme”
Kurre nuk e harrojne.
Flamurin kuq e zi,
Simbolin e lirise,
E te pavaresise,
E mbajne ne dore.
Te rrenqethet mishi,
Kur shikon,
Femi e te rritur,
Perulur mbi flamur.
Puthje e lot leshojne,
Per token meme.
E duan me jete,
Si nena qe i ka lind,
Dhe i ka rritur.
Eshte ne tradite,
Keto festa ti festojme.
Per sakrificen,
E te pareve tane,
Me pend, gjak e jete,
Na dhuruan,
Kete qe festojme sot.
Amanetin qe kane lene,
Brez pas brezi,
Duhet shpene.
Jeta e gjaku,
I te pareve tane,
Ne harrese,
Mos me u lene,
Per perkujdesjen
E tokes “meme”.
Gezuar festat,
Shqipetare, kudo qe jeni,
Te gjithe anembane,
Pandemia nuk na pengon,
Ne shtepite tona ti festojme.
Te renet ne lufte,
Ti kujtojme dhe respektojme,
Lirine e pavaresine,
Per jete e mot ta gezojme!!
