POEZIA IME
Emrin t’a vura poezi,
Ndonjëherë të thërras pranverë,
Që kur rash në dashuri,
Herë herë trendafil kur çelë,
Në ç’do shkronjë, aty të gjëj,
Aty n‘mes vargjeve, me sh’faqes si engjell,
T’jetër emer, s’di si të t’a vëj,
Dhe në gjumë, të shof në ëndërr,
-Ferat. Z. Strumcaku-
NE TË DY
U zumë për goje, me fjalë të k’qija,
Sigurisht që rastësi,
Nga një got verë, largohet mërzija,
Na pret kjo ditë, me plot dashuri,
Dhe kur zihëmi ndonjëherë,
Minuti i gjatë, dhe pajtohëmi,
Diten e acart, e bëjmë pranverë,
Si herën e parë, prap dashurohemi,
-Ferat. Z. Strumcaku-
QYTETARIT
Veten e quan qytetar,
Gjysh e stergjysh harron,
Ndertesat e larta, fis e farë,
Mos harro pasqyren me vete, kudo qe shkon,
Me quan mua katundar,
Unë tallem, dhe qeshë me ty,
Ta thëm se ndihem krenar,
Qytet e katund, i shikoj me tê njêjtin sy,
-Ferat. Z. Strumcaku-
S’NDALOJ SE ECURI
Më kritikoni, më gjykoni,
Veç keshtu si jam, do vazhdoj,
Mund dhe të flisni, ç’të doni,
N’vesh të shurdhet, ç’do fjalë e keqe do shkoj,
