ECI ME KOHËN
Këtu ku jam në perëndim
Edhe ecja ka një ndryshim
Nuk je sikur në tokën nënë
Kur të mbron mbrëmja më hënë
Tokë e zezë, tokë e mallkuar
Ti m’i more hapat e parë
Nuk më le të eci e lirë
E lumtur si në vëndin tim
Unë të dua kohë e vjetër
Sikur ecja nëpër livadhin tim
Mos të kthehem kurrë mbrapa
Ajo rrugë ishte më shkëlqim
Aty eca mē ngohtësi të diellit
Pava qiellin me të bukurën hënë
Ku ndjeva veç një zë të bukur
Këngën e së bukurës nēnë
Eca bashkë edhe më ju shoqe
Nëpër rrugët plot më gurë
As të zbathura nuk u ndalëm
Ishim të forta mu sikur mur
Ah sa vite qē më kaluan
M’u ndalue ecja nepër kohëra
Edhe këpucet më të bukura
Lumturinë nuk ma dhuruan.
13.07.20
F.H.
“”””””””
NË GURË U LINDA
Në gurë të thatë u linda
Më shumë lule pranë u rrita
Edhe atëher kur shiu nuk binte më
Më lot u ujita deri sa më zbardhi drita
U bëra lule e bukur më ngjyra
Aroma më vinte kur dikush kalonte pranë
Më shikonin por kurrë nuk më këputen
U rrita e madhe e bëra këtë shtat
Kur dielli më ngrohte shumë
E kërkova shiun së e desha një lumë
Nata ishte e fresket e pa mendime
U rrita kështu e lumtur në shtëpin time
Sa shumë lule i takova nëpër ata gurë
Disa t’lodhura shumë e disa ishin bërë urë
Atyre që aroma nuk ju vinte më kurrë
Dikush i shkeli më këmbë e i la nën dhe
Sa lotin më ra kur ju pash të munduara
Ma këputen shpirtin ato të po sa lindura
Nuk është e lehtë në gurë për të jetuar
Lule ose je më fat ose je e mallkuar
E nëmur je kur takon një demon
E bekur po, kur takon atë që të don
Mbi re të dërgon me veten e tij
Lule më shumë fat të thërras unë ty.
