Do iku larg në një botë tjetrër
Ndoshta atje është ajo që unë e dua
Në një paqë ku s’ka gënjeshtra as fjalë boshe
As njerëz të ligjë e pa asnjë fytyrë
Ika se nuk mund të duroj më
Ftyra që ndërrojnë në çdo minut
Aq shumë kanë për t’i ndërruar
Sa nganjëherë nuk dinë më i ngatërruar
Dua të iku në qiellin plotë yje
Dua të iku aty ku nuk ka mëkat as fjalë
Dua të të iku në kopshtin plotë lule
Dua të iku në shtëpinë time të re
Në botēn ku jam nuk po e gjej veten
Çdo gjë që dua ta bëj për të tjerët është e keqe
Askush nuk kupton pozitën e tjetrit
Ika vërtet se nuk ka mbet jetë tjetër
Deshta një botë të sinqertë
Nuk i thuhet” të dua” veç pse të vjen të buza
Sa herë e mashtron dikë në këtë jetë
Ke zhgënjye një shpirt që nuk të falët kurrë
Më mirë të iku mos të shoh më
Nuk e duron dot ky shpirt çka po sheh
Lojërat e ndjenjave që po luhen për ditë
Ata njerëz të ligjë që nuk kanë fare shpirt
Dua veç të iku e mos të kujtoj më
Nuk mund të ndryshosh në këtë botë asgjë
E ngrite zërin apo heshte në vetmi
Nuk është askush më që të dëgjon ty.
Rrugës kam ecur me ty dikur
Më sy të mbyllyr pa asnjë shpresë
Nuk di ku e vejë këmbën para as mbas
Nuk doja t’i hapi sytë e të shoh
Ku gjindesha atëherë në tokë a det
Çka po ndodhë në këtë botë të shkretë
Nuk ndihëm e sigurt në asnjë vend
Të hapë dritarën apo të rri brenda
Kur shoh diellin në male të larta
Dua të eci aty diku e mos të ndalëm
Dua të vi afër shpirtit që më dhemb
Të eci më juve aty e në çdo vend
T’i kaloj urat e gjata dorë për dore
Mos të iku larg se kam frikë nga ato troje
Të ecim bashkë edhe në mjegull të hirtë
Edhe atëherë kur rrugën nuk e shoh të lirë
Bashkë me ty nuk kam frikë as nga terri
Të eci më juve gjithçka është dritë
Rruga është e shkurtër në bisedë me juve
Më duket që nuk eca por fluturova
M’u ripërtinë krahët e erdha aty
Ku më priti dielli më shumë ngrohtësi
Do ecim ghithmonë në fletën e bardhë
Aty do shkruhen të gjitha pa sekrete
Kur të kthehem pas në hapat e kaluar
Të shohim sa bukur të ecësh më mua
Hapa plot ngjyra do t’i shenojmë mbasë
Shumë vargje të bukura që prekin në zemër
Secilli lexues që do t’i lexojë
Do ecin hapave tonë gjithmonë të artë.