RRETH FIJESH
Kjo gunë e vjetër mërzie
Rrëndon nga pluhuri i kohës
Vetëm ëndrrat flasin dritë-hije
Rreth fijesh,që mbeti palosur
E kuptova, ska fund vetmia
Shumfishohet çdo ditë
Duke qarë si fëmija
Që vërtitet si një eklikë
Përshtatesh çdo ditë me kohën
Nga shkatërimi i zakonshëm
Kupton, të ngrihesh më këmbë
Mos mërzitesh ,mos lëndohesh
Teksa isha gjithmonë n’pritje
Vetmia,ndërpriste rrugët e mia
Dhimbja, më vështron me hile
Pres vetëm pres, ditët e dlira!
Shkurt 2020 Mirela Ropi
NË DJALL TË VEJ
Lules aromendjellesë i zgjata dorën
Kur më dehu brenda në zemër
Gonxheçelur ,gjëmbi më shpoi mollzën
Por s’me trembi, vendosi emër
Quhej forcë ,kurajo përballuese
Lotin vesitur, ngriu mbi qerpik
Shpresa thyer u bë fluturuese
Hapi krahët ,drejt lirise
Qetësia vjen plot qëndresë
Kur gishti poshtërues vjell helm
Njerzia mbyllin edhe veshë
U lodhën,njëzëri thanë në djall të vej !
Mbetur si suva e plasaritur
E braktisura, fole dallëndyshesh
Psherëtime që shfryn lebetitur
Tavolinë zbrazur,e permbysjes !
Korce 1.2.2017 Mirela Ropi