“Në teori, teoria dhe praktika janë e njëjta gjë. Në praktikë ato nuk janë!” Albert Ainstajn
“Në teori, praktika është e thjeshtë.”
Trigve Rinskaug
“Por, a është e thjeshtë të praktikosh teorinë?”
Aleksandër bojle
E mirëkuptoj që miq, shokë virtualë, lexues, simpatizantë më akuzojnë se,
-“në diskutimin e problemeve të mos krijoj mjegull, se teoria dhe praktika e komunizmit nuk ka të majta, të djathta, këto ndarje i ka teoria dhe praktika e kapitalizmit.”
Kjo tregon se më ndjekin, më lexojnë, më përkrahin me komentet e tyre dhe njëkohësisht mundohen të më kuptojnë ndërkoh që mund të dukem si e konfuzuar, e ngatërruar, e çoroditur, kokolepsur në tekstet e mia.
Unë mundohem tu kthej një përgjigje të përmbledhur si më poshtë;
Ndonjëherë mjegulla është taktikë lufte për të cilën ideologjia komuniste nuk e mohon, përkundrazi e përshtat sipas teorisë së vetë!! Atë bëj edhe unë!! Janë shumë të holla gjërat, nëse nuk kuptoni edhe tekstet aq shumë analitike, të thjeshtëzuara me shembuj atëherë ky s’është problemi im, por i pamundësisë suaj të apdetoheni me situatën aktuale të shekullit të 21të dhe teoria komuniste nuk mund të qëndrojë akoma në shekullin e 19të me kapitalin e manifakturave mekanike, por duhet ti përshtatet kohës dhe çështjeve që kërkojnë përgjigje sipas periudhave zhvillimeve socialoekonomike dhe të funksionoj me shpejtësinë elektronike siç lufton kapitali në ditët e sotme. Përndryshe ideologjia komuniste do pjerdhi patate me dekada akoma pa u zgjuar duke pritur të ringjalli të vdekurit siç pretendon feja. Nuk keni faj janë çakërdisur ca njerëzit me këto fetë dhe s’e kanë idenë sesi evoluon çdo teori socialo politike ekonomike ashtu siç ndryshon forma, taktika fashizmi modern. Lufta është luftë dhe mjegullën e kundërshtarit duhet të dish ta dallosh, ta identifikosh e ta shfrytëzosh në favorin tënd. Mbase ngatërroni Gandin me ideologjinë komuniste, s’keni faj ju mirëkuptoj!! Ashtu si teoria kapitaliste ka politikbërjen makro dhe mikro, ka dipllomacinë, shërbimet sekrete këto i ka edhe teoria komuniste të cilat evulojnë sipas kohës dhe në përpjestim me njëra tjetrën përndryshe do kalojmë faza të tilla të shpeshta si këto tranzicionet, krizat e ashtuquajtura të kohëve moderne me valë më të gjata se këto që kemi kaluar e po kalojmë. Gjithashtu sipas llogjikës suaj faj ka edhe Marksi që u mjaftua vetëm me teorinë dhe nuk organizoi revolucionin botëror. Për disa të tjerë ka faj edhe Lenini që lejoi të vdiste herët dhe e mori në dorë situatën Stalini. Ashtu si teoria ka fazat e saj të zhvillimit që u deshën shekuj filozofë, shkencëtarë të vinte dita e koncentrimit të dijes dhe informacionit në një botim të quajtur Manifesti Komunist. Po ashtu si teoria edhe praktika nëpërmjet revolucionit ose evolucionit kanë fazat e tyre të zhvillimit që janë gjithmonë në përpjestim me njëra tjetrën, por edhe me faktorët e jashtëm. Nuk mund të luftosh armikun e shekullit të 21 me praktikat e shekullit të 18/19/20 ose 21. Gjithmonë merren si pika reference, si burime informacioni, ide si shembuj, por gjithmonë duhet Adoptim jo kopjim, sepse nëpërmjet kopjimit nuk kalon as provimin e shkollës e jo më atë të jetës!
Kaq e thjeshtë!
“”””””””””””””””””””””””””””
Stevo Pendarovski kandidati sllav për president.
Asgjë nuk ka të bukur nga ky lajm, përveç faktit se, si ky ka edhe shumë të tjerë në parlamentin e Maqedonisë së Veriut që kanë punuar për integrimin e shtetit fqinj në rrugën e tyre drejt bashkëpunimit me perëndimin. Marrëveshja e Prespës me Greqinë përveç zgjidhjes së emrit hapi edhe një çështje Tabu që kanë pasur këto dy vende në lidhje me komunitetet, minorancat, etnitë që ekzistojnë në këto vende respektivisht.
Pendarovski është një docent i politikave globale dhe një ekspert për ecurinë e Maqedonisë për anëtarësimin në NATO. Një individ i hapur për qasje dhe zgjidhje të reja ndaj problematikave të mbartura nga politikat e mëparshme të Maqedonisë së Veriut.
Përse kjo kandidaturë do duhet të ketë përkrahjen e palës shqiptare jo vetëm brenda territorit të saj, por edhe në të gjitha trevat shqiptare?!
Në rradhë të parë duke vënë re përgatitjen, eksperiencën e punës, postet në vitet e fundit tregon një figurë që gëzon mbështetjen e Shba-së, si ekspert në fushën e tij. Njëkohësisht shtojmë përparimet që janë bërë nga kjo forcë politike LSDM me Zaevin Kryeministër, i cili ka pranuar politikisht, publikisht me deklarata se ka prejardhje të largët ortodokse shqiptare.
Në fakt ne nuk na intereson edhe aq shumë pjesa emocionale e deklaratës dhe pyetjeve që lindin.
Përse e pranoi tani e përse jo më parë, përse e pranoi pjesërisht, çfarë ndikoi për një deklaratë të tillë në një shtet fashist ku kanë mbizotëruar sllavët me asimilimin e popullsisë shqiptare me metoda e marifete të ndryshme?
Nuk na intereson nëse ndjehet apo jo shqiptar, ne na intereson fakti se me këtë deklaratë të fortë e bërë publike nga mazhoranca sllave nxjerr në pah një problematikë të mbartur, njohjen e komunitetit të asimiluar ortodoks shqiptar, të cilët nuk kanë pasur mundësi as të deklarohen dhe as të dokumentohen si të tillë.
Ky element kyç hap një çështje të nxehtë shqiptare në vendin fqinj, ortodoksët shqiptarë që janë konvertuar në sllavë në dokumentacionet, statistikat e këtij shteti. Ky pohim për ekzistencën e ortodoksëve shqiptarë të asimiluar nga ligjet, diskriminimi dhe sllavizmi për dekada me rradhë që u vulos në shekullin e 20të është një hap shumë i rëndësishëm për faktorin dhe forcimin e shqiptarizmit. Pikërisht këtë element duhet ta përdorësh kundër armikut, duke përdorur çirakët e tyre për të thënë ato të vërteta që i kanë mohuar për dekada me radhë. Gjithashtu i jep një goditje të fortë themeleve konstitucionale sllave, që kanë deformuar, mashtruar, gënjyer veten dhe botën për të drejtat e këtij komuniteti dhe për tkurrjen, mohimin, ndryshimin e të drejtave të shqiptarëve duke i paraqitur si minoritete, grupe etnike dhe jo si faktori kryesor, autokton i atyre trojeve.
Ndërkoh që, sllavët të cilët paraqiteshin si faktori shtetformues dhe të zotët e vendit nuk kanë qënë veçse grabitës, bujq me mëditje në tokat e shqiptarëve.
Me siguri disa nga ju skeptikët e studimeve politike dipllomatike e quajnë se nuk ka ndonjë gjë interesante, të veçantë në këtë kandidaturë presidenciale, as ndonjë efekt pro shqiptarizmës. Mesa duket ose jeni budallenj, ose bëni të tillët, sepse nuk do doja të mendoj se jeni shejtan të djallëzuar, që çoni ujin në mullirin e kundërshtarëve/armiqve tanë shekullorë si serbët/sllavët/turqit/grekët/latinët që, e kanë dobësuar me marifetet e tyre faktorin shqiptar në trojet e veta me shifra dhe metoda artificiale. Kjo ka qënë e vetmja mënyrë që mund të sundonin për kaq dekada mbi shqiptarët e përçarë me interesa të ngushta partiake, farefisnore, klanore, fetare. Me ndihmën e analfabetëve me tituj pseudokomandantësh, arsimtarë e nënpunës që e kanë degjeneruar gjuhën shqipe deri në thelbin e saj. Të gjitha këto kanë pasur kosto të lartë për jetën e përditshme të komunitetit shqiptar dhe jo vetëm kaq. Kanë ndikuar në dobësimin e përfaqësimit politik të interesave afatgjate në dëm të shqiptarizmit në ato troje.
Parimisht keni të drejtë nëse e masni me zigin e vjetër të pansllavizmit, por ky kandidat është një kandidat që i ka kaluar filtrat e përzgjedhjes nga faktori ndërkombëtar, gjë që tregon se sipas zigit të tyre ky i plotëson kriteret për president.
Megjithatë, unë kurrë nuk u mbaj shumë besim ndërkombëtarëve, perëndimorëve, lindorëve, ekuadorëve. Personalisht asaj që i kam besim është programi, plan projekti, pikave të paracaktuara në axhendë, nëse këto përbëjnë interes kombëtar, atëherë kanë mbështetjen time për proçedim të mëtejshëm. Plotësoj se, kjo nuk i heq të drejtën secilit vend, shtet, kombësi, popullsie të ketë pikat e veta të axhendës sipas interesave kombëtare, sepse nuk duhet të mbijetojmë me patericat e shteteve të mëdha, por të mbahemi në këmbët tona. Secili popull, shtet ka të drejtën e vet të zgjedhi më të mirët për ecurinë e dipllomacisë së vetë.
Mirëpo ku janë këta individë, të formuar, arsimuar, të brymosur me atdhetarizëm për të çuar përpara objegtivat e shtetit shqiptar?
Fatkeqësisht kjo është një nga problematikat që has përfaqësimi politik dipllomatik i të gjitha trojeve shqiptare në tre dekadat e regresit shtetëror. Mungesa e këtyre individëve dhe mangësitë e arsimit, shkollimit, formimit të çalë na ka lënë peshqesh 30 breza halebakësh me kosto të lartë në këtë çmenduri panshqiptare. Ky realitet i hidhur sjell pasoja të tilla që, jo vetëm ka mungesë kandidatësh që të plotësojnë kriteret bazë të konkurimit, por edhe ato të integritetit, moralit, etikës, formimit, vizionit, plan projektit të caktuar me axhend të mirëmenduar në favor të çështjes sonë. Në vend të tyre kemi këta halebakë përfaqësues të një niveli qesharak me të cilët kanë ngelur gjysmake edhe ecuritë e mëtejshme politike.
Përmendim se parimi kryesor në politikë e dipllomaci është “beso kontrollo”, pa qënë naiv e mirëbesues, “besë jep, por mos i zë besë kujtdo”.
Dikush nga ju i cekët do thotë e ç’na duhet ne të përkrahim këtë “sllavin e moderuar”? Sllavi sllav mbetet, më mirë të kishim vënë një shqiptar, edhe gomar të ishte, por mjafton të pëlliste shqip. Sepse sipas këtyre figurinave albanofonës, ky nuk i hyn në punë, as vetes, as mikut dhe as armikut, nëse gënjejmë veten se, do na përkrahi në çështjet e nxehta.
Me të drejtë pyesni përse nuk u vendos ndonjë shqiptar ortodoks, ose mysliman (kush do i votoj) sikur ua pamë hajrin atyre që janë në partitë politike shqiptare, që përveç etnisë në pashaportë nuk kanë asgjë nga shqiptarizmi, as sh-në nuk kanë nga fjala e jo më diçka tjetër, sepse edhe emrat i kanë turq e arabë. Me pak fjalë nëse e marrim thellë thellë të dy palët i kanë bërë shumë dëme direkt dhe indirekt çështjes kombëtare dhe shqiptarizmës në përgjithësi e në veçanti. Secili nga të dy palët kanë parë interesat e tyre vetjake, disa u shitën te kisha, pala tjetër te xhamia, por ka edhe nga ata që mbanin dy tutorë/padronë nën sqetull edhe nga feja edhe nga pushteti sllav ndonjë përfitim tender, ndonjë marrveshje, ndonjë post, ndonjë kontratë biznesi. Fatkeqësisht nuk ekziston ndonjë figurë shqiptare e pastër, motivuese, intriguese, formuese me nivel arsimor që të përmbushi kriteret bazë për president. Sepse në Shkup më lehtë të gjesh një shqiptar të turqizuar e ta zgjedhësh imam me votat e shqipfolësve të pëllasi nga minareja e xhamisë së Shkupit/Tetovës/Gostivarit në arabisht sesa të gjesh një individ në moshën mesatare për tu marrë në konsideratë si kandidat për Predident që të konkuroj sllavët fashistë dhe ata “të moderuar”.
Të lindësh injorant e analfabet nuk është faji yt, por që të vazhdosh me vendosmëri dhe kokrrisje në budallikun dhe injorancën tënde në një kohë që të matet jeta dhe koka me zigin e dijes kjo është e papranueshme, e patolerueshme dhe e pafalshme. Duke marrë parasysh faktorët e kohës dhe jo ato që na do bytha dhe emocionet e nacionalizmave boshe, fatkeqësisht nuk kemi ndonjë kërriç që të pëllasi shqip nga posti më i lartë i presidentit në kuvendin fqinj.
Pavarësisht kundërshtimeve, mos pëlqimeve, pakënaqësive kemi arritur në ditën që dalja e figurave politike me pranimin e tyre në publik për atë që për ne shqiptarët ishte realitet, por e mohuar nga pala tjetër përbën armën më të fortë kundra sllavizmit, metodave dhe taktikave të tij. Vetëm në këtë mënyrë njihet bota me realitetin e hidhur që mbizotëronte në vendin fqinj, por që kjo e drejtë e cunguar e komunitetit të përçarë shqiptar nga fetë e ndryshme me ndihmën e pushtetit të sllavëve që predikonin fallsitetet e tyre. Rrëzimi dhe rrënimi i sllavëve nga vetë këta sllavë të moderuar si figura e kandidatit për president ose “sllavët” e gënjyer, të sforcuar, të frikësuar, mashtruar me zë e figurë, që pranojnë prejardhjen e tyre si shqiptarë ortodoks të asimiluar (me forcë ose jo pak rëndësi ka kjo) janë fakte dokumenta në favor të shqiptarizmës dhe kauzës sonë. Me një gur rrëzon disa zogj të mashtrimit të palës sllave, rrëzon shtyllat e shtetit që ngritën për dekada me rradhë, të strukturave të rreme, fallsifikim faktesh, dokumentesh, etnish, popullsish dhe të mashtrimit.
Si mund ta shembësh ndryshe këtë makineri propagande, politike, nëntoke, dipllomacie të jashtme duke përfshirë në të njëjtën kohë edhe ndihmën e shteteve me influencë në arenën ndërkombëtare?
E vetmja mënyrë është ta gërryesh nga brenda sistemit, me njerëzit e palës brenda llojit të tyre, duke i bërë të ngrejnë zërin, të denoncojnë, të shprehen për atë që u është mohuar dhe u kanë mohuar për dekada komunitetit shqiptar. Në këtë mënyrë futet në funksion Marrveshja e Prespës me Greqinë që është një hap për njohjet e komuniteteve të ndryshme etnike të cilat janë keqtrajtuar gjatë sllavizmit dhe greqizimit në shtetet përkatëse.
Prandaj janë të rëndësishme këto hapa për shqiptarizmën në veçanti, përveç shkruajtjes së disa artikujve të shplarë me përgjithësime, kopjime, parafrazime nga librat e historisë dhe shkencave politike nga disa pseudointelektuhalë profesorë historianë politikanë që nuk mundën tu japin zgjidhje problemeve aktuale në Shqipëri e në rajon, as sot e as kurrë.
Zërat e figurave të tilla duhen, është fillimi i vendosjes së gurëve në themele për të ridefinuar shtetin e ri të Maqedonisë së Veriut. Vetëm kështu konfirmohen, gërryhen statistikat e manipuluara nga sllavët duke i quajtur shqiptarët e fesë muslimane si turq dhe shqiptarët ortodoks i regjistronin si sllav me prapashtesat e emrave/mbiemave -vski, -ska, -vska e të tjera si këto, por që do japin një pasqyrë më të rregullt të popullsisë së vendit fqinj duke e lënë minorancë/minoritet, sllavizmin ashtu siç i takon dhe siç është në realitet, pavarësisht manipulime të ndryshme që kanë bërë në rrjedhën historike në trojet tona.
Kapituat trapatona përse e përkrahim atë kandidaturë apo jo/?
Me ju na ka kap rrota bishtin, kur flasim me terminologji kërkoni sqarime, kur flasim thjeshtë, ankoheni sërisht se gjoja i kuptoni dhe nuk është nevoja për kaq hollësira.
Nëse do i kuptonit nuk do ishte nevoja e ekzistencës time për tu marrë me ju e me traplliqet tuaja në këto tre dekada injorance pa hesap, që na kanë dhënë vendet e para në historinë botërore për dekadencë njerëzore.
