- NJË MBASDITE E PAHARUAR !!
Tre stacione . Vendosa t’i bëj më këmbë.Mbasditja kishte një butësi të mëndafshtë dhe të bënte ta shijoje për pak caste .
Dielli ishte ulur aq shumë , sa qielli ngjante sikur ishte zhytur në një perëndim të trëndafiltë .Mbi kokë , mbulesa qiellore ishte mbushur diku me re gri , diku me shtëllunga të vargëzuara .
Era vinte rrotull si një spirale ku here -herë ngrinte pak pluhur , herë harbohej e ledhanonte gjethet e pemëve ku tek tuk strukeshin zogjtë e lodhur nga fluturimi I ditës .
Thua stinët këtë vit të kenë ndëruar vendet ?! Retë u dëndësuan papritur dhe një vesë e hollë shiu , ndjeva të bjerë lehtë mbi supet e mia .M’u kujtua melodia “Shi në prill ” dhe ashtu shkujdesur me një zë hundor , instiktivisht , këndova pa têrhequr vëmendjen e kalimtarëve. Po fundja fundit muzikë ishte e shkreta dhe lum kush e ka pjesë tê pandarë të shpirtit .!!
As vetë nuk e kuptova sa hapa kisha bërë , sa mendime rrodhën , sa romantizëm jetova për 15 minuta , kur papritur u ndodha përballë Klinikës Optike.
Në recepsion ,një zonjushë, pasi mori të dhënat e mia , më ftoi të ulem në një kolltuk , ku nga aty syri im kapte gjithë ambjentin e sallonit të pritjes.
Një abazhur gjigand përhapte qetë dritën e neonit dhe në intervale të shkurtëra shndërrohej si një dallgë deti zhytur në ngjyrat e ylberit.
Diku në cep më tërhoqi vëmendjen një akuarium ku disa peshq të mëdhenj ngjyrë kafe , notonin së bashku me një grup “vogëlushësh ” me luspa rozë në të argjendë .
Pacientēt zbrisnin shkallët e largoheshin , të tjerë zinin vendin e pritshmërisë .
Përballë meje , vjen e ulet një zonjë . Ishte rreth të 50 -tave.Një fustan mini i zi , nxirrte në pah linjat e trupit të saj sa të rregullata aq dhe elegante .Floku bjond I binte mbi supe dhe ngjante si flokët e para të borës kur bien mbi tokën qê pret të veshë me padurim fustanin e bardhë dimëror.
Qëndrimi këmbë mbi këmbë e bëri më të qënësishme pamjen e saj .fisnike .Nga atletet dukeshin një pale corape të bardha rrethuar nga një vizë e verdhë në të artë .
Fytyrë ëmbël , sy që për një cast mund t’i lexoje lehtë .Përpiva për një moment buzëqeshjen , pashë sytë e saj jeshil të endeshin në ekranin e celularit thua sikur të zhytej në një det lumturie .
Kllëfi I kuq ledhatohej nga gishtat e saj dhe ngjante me një dashuri që lind e nuk perëndon kurrë, ngjante me një lëndinë të blertë ku shpirti I saj prehej i gjithi në ëndërrime .
Herë lexonte e herë gishtat luanin rrufeshëm mbi tastierën e shkronjave duke përcjellë në anën tjetër mesazhe të panumurta.
E shihja me admirim drejt në sy , por ishte zhytur aq shumë në botën e saj , sa nuk I bënte përshtypje në se sy kurreshtarë ndiqnin qënien e saj.
Prapa shpinës ngrihej një kollonë gjigande ku takohej e puthej me disa prozhektorë që ngjanin si dy sy të prushtë.
Sikur t’i bënte suprizën e duhur , një mesoburrë , me një hap energjik , me sy që dikë kërkonin , u shfaq nga ana e djathtë e kollonës. Simpatik , dy sy që kishin vjedhur ngjyrën e qiellit , flokët gri që i shtonin më tepêr fisnikërine , m’u duk sikur ishte gjysma tjetër që e bënte të lumtur këtë grua .
Buzëqeshi êmbël dhe në faqet e tij u formuan dy gropëza që e bënin akoma më tërheqëse pamjen e tij .
Shikimit e tyre u kryqëzuan menjë here M’u duk sikur ajo grua shihte në sytë e tij botën e tërë , sikur kishte gjetur një strehëzë sigurie ,një fole dashurie.
Ky cast preku ëndërrat e mia ., ëndërr që u drodh në harmoni para këtyre dy njerëzve të panjohur.
Provova : qetësi dhe heshtje., ndërsa zemra tingëllonte dhe voziste në kujtimet e dikurshme mbushur dhimbje e ngazëllim.
Asnjëherë nuk është vonë të shohim copëza ëndërrash, që pas vitesh kanë marrë ngjyrën e florinjtë të muzgut.
Një grua nuk do më shumë të ndjehet e lumtur!
Para syve shihja një dokumentar dashurie, që rrjedha nuk njihte ndalesën.
Të ulur pranë njëri tjetrit , frymëmarja e tyre u bë një .Gërshetuan krahët dhe gishtat u ngjiten si magnet .
I perkedheli flokët e shpupurisur ,e mori në kraharor , e shtrëngoi fort , e puthi si i marrë .
Fjala e tij e bëri zonjën të drithërohej.Nga buzet e saj shpërthyen shprehje dashurie që e digjnin përbrenda, shpërthyen ndjenja që I bindeshin një dëshire të vetëdijshme.
E përqafoi pa ndrojtje , pa llogaritur se pranë tyre ishin aq e aq pacientë.Zotëria ndjeu butēsinë e trupit të gruas si një fllad freskues., fllad që mbushi qënien e tij deri në shpërthim.
Pasi e pyeti për vizitën mjekësore , i propozoi të uleshin diku në një cep të sallonit për të jetuar më shumë dashurinë e tyre .Ajo pranoi duke tundur lehtë kokën e saj dhe u mundua të hynte në kraharorin e tij si një zog që u trembet bubullimave , si një zog që kërkon një strehë tê sigurtë .
Zëri i tij kishte një intonacion të êmbël e muzikor. Nuk munda të dëgjoj fjalët e ëmbla që i pëshpëriti në vesh ,por ndjeva që shpirti i saj u ledhatua dhe fytyra i ndricoi si një rreze dielli .
Shikimi i saj ngulmonte , donte të ishte nê krahët e tij dhe buzët të preheshin mbi buzët e tij dhe këtë e kërkonte me një lutje të heshtur.
Heshtja më foli! Endërrat e mia u trazuan si një vjeshtë e vonuar!!
Më foli shpirti si një fëshfërimë e lehtë , më folën sytë e zemrës, sy tê tretur në thellësi .
Kolltukët e sallonit , veshur me një copë lëkure të zezë , formonin njē pellg të vogël kur uleshe dhe trupi fundosej qetësisht.
Bjondinës iu desh të bënte një veprim të shpejtë për t’u ngritur. U zhyt përsëri në suspacion sikur të ngjiste të përpjeta e të zbriste tatëpjeta .
Dy duar të fuqishme e ngritën si pupul , e mbështollën në kraharor ashtu si puth përherë të parë nëna foshnjën e porsalindur.
E qeshura e saj oshëtiu mes hapësires akustike si një jehonë dashurie betoviane dhe ashtu mbështjellë me perqafimet e shokut të zemrës, u ulën duke u fundosur në një kolltuk dysh .
Skenari vazhdoi
. Puthje pa mbarim mes buzësh të dridhura , buzë që fërgëllonin sikur të kishin kapur celësin e Parajsës .
Ngulmuan akoma , gëzonin si fëmijë të pafajshëm , shtrëngime plot dëshirë.
