Nje dhurate e bukur, mrekulli, diten e festes te Shen Marise.
Takim pas 35 vjeteve me nxenesen time Ilirjana Beshku, erdhur nga Italia per pushime ne Selanik.
Pasioni dhe dashuria per lulet me nxori qe heret ne ballkon.
Ne ballkonin per karshi, nje zonje pinte kafen e mengjesit .
Me terhoqi vemendjen se fliste shqip ne telefon dhe nuk ishte zonja e shtepise. Anna.
Me siguri motra e saj mendova dhe nuk e pershendeta, se nuk e njihja.
Pas disa minutave hyra brenda dhe Sotiri me fton te dal perseri ne ballkon.
-Miremengjes, Mesuesja ime.
Me njeh ?
_Jo.
– Jam ILIRJANA.
_Po ,Po une te mbaj mend me gershetat dhe fjongot e bardha.
-Sot, Zoti me beri nje dhurate .vazhdoi Ilirjana, te takoj , mesuesen time te dashur.
Ajo me kishte njohur, po per siguri pyeti Anen ,komshijen time dhe nuk priti me per te me takuar.
Perqafim, mall, bisede pa fund, kujtime.
-Sa shume deshire kisha te te takoja.
Te kujtoj gjithemone, po me shume te kujtoj kur takoj mesuesit e femijeve te mi.
Brezi juaj, mesuesit e mi ishin te mrekullueshem.
Evri Papajani, Sotiraq Trajani, Sofika Turtulli.
Ju faleminderit, per gjitheshka qe keni bere per ne.
Mirenjohje pa fund.
Sa do deshiroja te gjeja mesues si TY, si JU, per femijet e mi.
Thiri Sotirin, nipin e perqafoi dhe i tha;
– Je me fat, ke gjyshe, mesuesen me te mire qe kam patur ne jete
Faleminderit Ilirjana, me lumturove.
Besoj ne zot, dhe vete Hyjnesha , Shen Maria, me solli sot
Dhuraten e dashur, te cmuar, nxenesen time Ilirjanen.
Qofsh e bekuar