Nga Tatjana Haris Haskaj
Shkendija e jetes 
Brenda teje ,nje grimcë jam
Nje grimcë e vogël ,një shkendij
qe vjen nga large …
Nuk di , nga ku e si …
Që ti një zjarrë të bësh me të
Ta ndezësh flak e ta shijosh
E shkëndijezën e vogël , ate
Ti brezit tjetër tja kalosh
Dhe brezat shkojn e vijn
Kufomat humbasin e treten
Por grimcë e vogël , ajo shkëndij
Në jetë të jetëve do mbetet
Nga Tatjana Haris Haskaj
Gjyshi dhe hiri
Gjyshi im Aliu Brate
Fjalët me mbetën ne gryk
Shoh futyrën rrumbullake
Dhëmshuri të ndrisin syt
Jo unë fjalë s’dua të them
Se shpirtrat si njohin fjalët
Ahhh kujtimet kush i ndjen
Edhe detit ja ndal valët
Ti zgjove tek un fëmijën
Dhe unë nga varri të ngrita
Që të dy të shkonim bashkë
Në Beun e Kapenishta
Brodhëm gjatë… ku nuk vajtëm ?!
Te lëmi dhe te përroi
Atje tek lisi i vjeter
Ku bleta mjalt na dhuroi
Pastaj na mblodhi oxhaku
Dhe sofra me nënë plakën
Ti i ulur këmbë kryq
Thoshje : “bije me paç uratën “
Me atë zërin e ngrohtë
Tek më jepje porosi
Që prushi të mos djeg
Mbushi duart me pak hi
Se hiri moj bija ime
Është një gjë e vyer shumë
Që zjarri te mos shuhet
Hiri prap te hyn ne punë
Edhe bima do pak hi
Që të rritet e llastuar
Ndërsa finjë e zotrisë së tij
Është për grat ujë i bekuar
Hiri është esencë e jetës
Se njeriu në hi kthehet
Dhe kush di ta ruaj hirin
Shpirti i tij do ngazëllehet …
Nga Tatjana Haris Haskaj
9 Qershor 2020