Unë kurrë nuk kam dyshuar ne sukseset tua e mira ime!
Drilona ne maj mbaroi fakultetin ne Göteborg te Suedisë. Tani kur bashke me punen ka filluar edhe magjistraturen ne te njejten kohe bashke me shoqen e saj merret edhe me faqen e saj duke i inspiruar te rejat dhe te rinjet me guximin drejte suksesit dhe percillet nga 2000 lexues suedez.
E pac shendetin dhe shume fat ne jete bija ime!
E per me shume se gjithçka tjeter bardhesia e shpirtit tënd më bënë te ndihem krenare me ty Engjëlli im!
Vill inspirera unga kvinnor att göra karriär – stor respons i sociala medier
Uppdaterad 14 september 2020
Publicerad 13 september 2020
Raimonda Mzi, 25, och Drilona Raqi, 24, från Varberg vill ge tjejer och unga kvinnor det yrkesmässiga stöd som de själva saknat. Nu har deras sida i sociala medier drygt 2 000 följare som de hjälper med cv, tips inför arbetsintervjuer och möten med mentorer.
Det var i februari i år som varbergarna Raimonda Mzi och Drilona Raqi startade sidan Goodgirlsgonebosses. Själva jobbar de som skattekonsult respektive socionom och brinner för att inspirera tjejer och unga kvinnor att ta sig fram i karriären.
I klippet berättar Raimonda och Drilona mer om initiativet och om utmaningarna med jobb under coronapandemin.
Drilona është kjo flokët ngjyre me te mbyllet dhe me bluzën me jakë të bardha, duke dhene nje interviste ne Tv suedez.
“””””””””””””””””””””””
Dita e plisit ma kujton gjyshin e babain tim plisbardhe. Ma kujton minieren dhe momentin kur babai im ishte i detyruar ta hiqte plisin dhe vetem per aq kohe sa ishte nen toke. E une kurre nuk e shihja pa plis. As kur zbriste per nen toke nuk e shihja. Dhe ishte mire qe nuk e shihja…
Ia shihja vetem buzeqeshjen ne cdo kohe dhe fytyren e tij me aq pak vjet dhe me rrudhat e nje 80 vjecari…Por ai i buzeqeshte jetes, s’paku para ne femijeve, me shume ne nuk dinim.
Sa i bardhe ishte babai im, si te plisit e ruante krenarine dhe bardhesine e tij ne shpirt. Per familjen dhe njeriun e tij, si dielli i gatshem ne cdo kohe bente drite.
Une kurre nuk i degjova te ankoheshin as gjyshin e as babain tim minator. Kurr nuk na thane se ”Nuk jetohet ketu”, edhe me gjithe ato sakrifica dhe padrejtesi qe i beheshin shqiptarit ne cdo kohe.
Me dashurine shenjte per token qe ua lane te paret tane, piknin djeres e shprese ne cdo dite tonen. Tani e kuptoj, se sa te medhenje ishin baballaret tane. Sa shume kemi per te mesuar nga gjithecka qe bene per ne. Na e thot edhe kjo kohe.
Mjerisht sot, aq shpesh me ka ra te degjoj nga prinder, edhe nga ata te shkolluaret, kur para femiut e thone ate qe kurre nuk duhet ta degjoj nje femije.
Te jesh prind, do te thot t’i behesh shprese femiut, edhe ne netet tua me te erreta te gjesh forcen t’iu behesh drite.
Ju pershendes miq dhe uroj Diten e Plisit!