Paska hyrë e hëna.Më zgjojë një djenjë trishtimi dhe se me sa kujtojë në ëndër pash e u takova me Silvën.Bëra gallatë dhe me motrën që kishte sajuar një radio marrëse e cila funksiononte nga guzhina deri në dhomë.Ish e bërë me peta byreku dhe se ajo nuk mësojë kurrë petat t’i toll.Po ajo mace sa një qen pse më ndiqte aq? Dreq o shejtankë.
Po pse jam ngritur me trishtimin shok ?!
Po jashtë pse nuk pipëtika asgjë këtë mëngjes.
Ku po kalojnë miqtë e mi që dalin me qenin.Të kalosh nën dritaret e shtëpisë sime në këtë zonë është pothuajse e pashmangshme sepse ka dhe park dhe një kënd lojrash i vogël.Unë dje vetëm sa ndërrova perdet.Hoqa të bardhat e verës e vura ato vishnjet me vija vertikale ngjyrë portokalli.
Paskam ulur grilën.Pëo kjo nuk do të thotë që shmangë zërat.Se marr vesh.
Të gjithë janë ngritur të trishtuar- si vet e hëna.
Hyri në dhomë Kida.Nuk pipëtin.Ku e di që mëngjezi më përfshin në organizimin e udhëtimeve të natës e më lë kohë përpara se ta nxjerr.Ku e di që sot paskam kohë ta nxjerr me nge se nuk jam në punë në mëngjes.
Pse shpeshë më mahnit mua e të gjithë ne njerëzve me inteligjencën e tyre.Me perceptimin e urtë që kanë në ç’do situatë.Me qëndrimin perfekt të respektit.
Dal të pyes heshjen që mbretëroka.
C’të shikoj.Bika shi i urtë
Me nge.Mi njomi mullagat që rezistokan ende.Ta dija nuk do i sajdisia aq shumë mbrëmë.
C’dashka një dru dhe shiu. Po kush e rreh?!
Zaten kush di të rrah nuk di kë rreh!
Kështu që nuk bëj më pyetje hedhur në hava e pasi sistemova kokën e bustin në shtrat thash po lexojë një çik.
Mora gazetën javore letrare.Në ballinë rri fotografia e autorit Gilberto Severino , dhe e artikulli i Quirichio/ s gazetarit tim të preferuar.. me artikullin përkatës të titulluar.
C’do gjë është lumtur, madje ndonjëherë dhe trishtimi.