Gjigandi liliput
Mu në qendër t’vendit
Dje dukej gjigand
Hoteli i famshëm “Tirana”
Pesëmbëdhjetë kat!
Shikojeni sot miq
Ngjanë një liliput
Sfumuar ai i tëri
Nga zhvillimi absurd!
Po e merr përdore
Koha e orekseve pafund
Me qiellgërvishtëse mbush
Tirana është gjithkund!
Duam apo s’duam
Kjo koha jonë e re
E ka mbyt kujtesën
E kohës me emrin dje!
Krye kanë ulë malet
Tash janë ngritur kodrat
Çuditen skifterët
Sa lart fluturojnë korbat!
“””””””””””””””””””””””””””
I urrej kufijt
I urrej kufjt,
Konfliktet,
Ndarjet,
Absurde të mendjes njerëzore.
I dua lidhjet,
Dashuritë,
Njerëzit e bashkuar,
Dorëpërdore!
Kurrë nuk i kuptova,
Ç’kuptim kanë ndarjet (?!)
Urrejtjet,
Luftërat,
Sharjet.
Ç’ka natyra ka bashkuar,
Nga mendjeçarturit,
Pse duhet të ndahet?
Pse Drinin plak,
E detin e pa anë,
Me vijë të kuqe,
Nëpër harta i ndajnë(?!)
I thonë maqedonas,
Shqiptar, grek a italjan.
Megjithëse i njejti është ,
Uji që ata mbajnë!
Dhe qiellin e kaltër,
Me vija na e ndajnë,
Si zhgarravinat e aeroplanëve
Që lëvizin skaj më skaj.
Po ajrin, ajrin bre
Ajrin s’mund ta ndajnë (!)
Ai na takon të tanëve,
Asnjë kufi s’e ndal!
