…te presim,hajde ne Dheun tend !
-Shtrire ne bregdet ne reren e nxehte ,
meditoj ne plazh horizontin e oqeanint,
dallge shkumb te bardha ,vije valome,
me rradhe njera pas tjetres si sunami,
treten me zhurmen,buze reres te qete.
Ne mesdite kur dieli djeg,te bie ne tepe,
nen hijen e cadres,dremit me sy hapur,
dallget jane shndruar si valet e liqenit,
shapka notojne lekunden si ne djep,
degjoj ca zera te mekur sikur therresin:
“-Hajde,c’pret ! Dheu tend po te therret, ,
ketu i ke te gjithe,te presin qe kur ke ik,
babai ne varet,Nena e kerrusur te pret,
motrat,mbesat niperat,dajat e tezet,
te gjithe te duan,miqte,shoket koleget,
shkollat,nxenesit studentet e burreror,
te kuvendojne si dikur,te duan si “mbret”
Mes uturimes te mbytyr te valeve,i perlotur,
pergjigjem i ndrojtur zerave me mendje:
“-E di ! Jo se s’dua,malli me djeg me pervlon,
por nuk vij dot,jo se jam larg e s’jemi si me pare,
por kemi leshuar rrenje ne dheun e huaj,
jemi ne punra,nje peme, e nuk shkulemi dot ,
me gruan femijet dhe mbesat, jemi te tere…”.
@-Shkronjesi Modest
Janar 2020-Florida USA.
