0.5 C
Tiranë
E premte, 7 Shkurt 2025

Luiza Kiriai

ZOTI I’M A’ MË KE BEKUAR.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A’h t’i Zoti im,kohë lënduar,a më ke bekuar.
Vështroj qiellit,e të kërkoj ,mes yjesh e malluar,
Të lutem me s’yt përlotur ,të pyes e a s’më thua,
Më është ‘vështirë, të kuptoj, pse kështu të vuaj!
Je i vetmi në jetë,që gjithmon të kam besuar.
Unë në shpirtë,t’kam e t’mbaj,o’i lartëmadhëruar
Sado që lënduar jam me shpresa e ëndra jetuar,
Dhe me lutje gjithmon, çdo gjë kam përballuar,
Jeta është e shenjtë,herë me lotë e herë gëzuar
Herë diell e herë shi ,dhe del ylberi i zbukuruar
Herë flë e’herë zgjuar këto halle skan t’mbaruar
I kujtoj me nostalgji c’a e lodhur dhe e munduar
Lodhur raskapitur pajtuar me heshten mbytur,
Arom hedh dhe jeta rugëve aty duke të kuptuar ,
Dhe lulja dikur vyshket e petalet fillojn rënkuar ,
Ashtu lënduar kohën e tund kokën aty rënduar ,
S’pushoj kur dhe që vuaj, gjithmon ëndra thurr
Herë mbas here jap forca shpirtit e bëhem gurr
Gdhirë ditë e re e diellin përqafoj aty në pëlhur
Mbrëmjeve bindur se jeta është luftë e aventur.
Sa e shkurtër është jeta kur zduhet haruar.
Të mbysin psherëtimat faktit kohës së shkuar,
Zgjen përgjigje veçse me faj, ndihesh ngarkuar
Asgjë stë kthehet mbrapshtë,ri vrarë e menduar
Tani unë dhe Zoti,jemi vetëm ,zbriti për mua.
Ti je dhe i ‘imi i thash pse kaq shum po vuaj
mbytur në lotë e s’mu durua
Mbi supe lehtë më bie
e dy fjal çmi thua
‘i miri vuan ashtu i sprovuar,
Por i kam bërë vend
në “parajsë”
atje kam për ta shëruar.!!
JAM NJË GRUA.DHE VETEN DUA.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jam një grua dhe veten ,dua.
Jam një grua si ujtë ,në krua.
Zëmër gjër dhe shumë e buta.
E thjesht por me të larta virtyta.
Kush më deshi ,dhe do e dua,
Kush më haroi ,dhe e kam haruar.
Kam aromën time, sa shum e dua,
Në c’do stinë e’vesh, kujt sja kam hua .
Ëndëroj se duhet, ëndëruar.
Buzëqesh dhimbjes diku, haruar.
Lotët i hedhë në vazot me lule,
Dhe kripa dheut i përulet,,
Zambaku më përshëndet, ashtu i çelur
Dëshpëruar pakëz për lotët e derdhur.
Nënë dhe grua e’palodhur qëndruar,
Gjigand e patundur e fortë e duruar.
Hedh hapa t’ë rënda e ngre, gurr”
Veshur trishtimin vargje nën lëkur,,
Luftoj çdo qeliz ,të plasaritur,
Qeshur dhe qarë , si një fëmi i uritur.
Tokës i qëndroj aty në t’ë rënda,!
S’e po z’dite t’ë përpi s’i vullkan brënda.
Shkundë degët kurr duhen shkundur
Dhe çelin përsëri, me vlerat e duhur.
Dhe shpërthen sythi e xhvesh trungun,
Por rënjë duhen t’ë forta supet, ku mbështetur.
Lëndimet i mbysë largë ujëvareve.
Ylberit i falem larguar halleve .
Qerpiku s’më dridhet jam luanesh.
Trashegimi nga Nena ime perëndesh.
Mes muzgut aty ngadal mbledhur ditët,
Mes ditëve këtu më ikin vitet.!
Diellin mëngjesit e bëjë t’më buzëqesh.
Dhe shiu trokitur xhamit ç’më pëlqesh,
Jam grua dhe e dua jetën vlerën,
Dua ta jetoj me t’ë bukurën, erën,,
Ditët vitet pranuar çmë mbeten .
Tē kaluarës haruar, palosur fletën.
T’ë dua ty jetë, dua dhe veten time,
T’i ke melodinë tënde ke dhe lëndime,
Je valsi që sodit, gjithë jetën time.!
Në të lindur këtu dhe atje në perëndime.
Sa shum thën’je ke e i’mja jetë,
Duhet të mbushë e t’ë shkruaj shum fletë.
P.o. i mbaj c’a fjalë për herën tjetër.
Kam vite,para akoma për jetën.!
Luiza Kiriai 08.07.2020 ATHINA.
Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.