15.5 C
Tiranë
E enjte, 6 Shkurt 2025

Lulezime Malaj

Dashuri në kohën e letrave…

Në një sirtar të bufesë, aty i ruaj ende letrat,
Zarfe të zverdhura nga koha, mpakur,
Disa të zhubrosura, disave s’u duken vulat..
Me kujdes me një fjongo, të gjitha i kam kapur!

Në heshtjen e natës që mbretëron qetësi..
I hap dhe një nga një në vetmi, nis t’i lexoj,
Më kthyen pas në kohë, në të bukurën rini,
Çuditërisht edhe pas kaq vitesh, loti pikoi!

Fjalë të zjarrta dashurie e shumë premtime,
Brenga dashurie, për një dashuri të pamundur,
Aq mall mbajnë brënda, puthje e përqafime,
Sa duket se ende mbajnë aromën e lumtur..!

Edhe sot që i mbaj në duar më emocionojnë,
Vërej me kujdes datat, vitet, e pullat me vula..
Aty dhe disa letra t’miat në lotë, sikur kumbojnë,
Ato letrat në zarfet pak më të reja, pa pulla..

Janë ato që grisja e përsëri nga e para i shkrova,
Ato që zemra vizatoja me lotë deri natën vonë,
Ato s’e panë asnjeher’ dritën, ato kurrë s’i postova,
S’ishte e nevojshme, ishim ndarë përgjithmonë!

Letrat e kartolinat i ruaj ende sot në një sirtar’..
Sa premtime të bukura që rrjedhin harrim..
Vërtet janë zverdhur nga koha e s’janë si më parë,
Po m’kujtojnë lundrimin e viteve, në breng’ e gëzim’..!

Vërtet s’janë aq të bukura sa revistat me famë,
Nuk janë të shkruara, nga njerëz të shquar,
Por janë letra që frymojnë, një pjesëz përrallë,
Janë letrat e dy të rinjve, modest, të dashuruar!
***
Sot, flasim e dërgojmë mesazhe në celularë..
Në çast, të shpejta, venë e vijnë urimet..
Por s’janë si letrat e kartolinat më parë,
Në ato, kanë lënë gjurmë si vulë, kujtimet…!

Lulëzime Malaj

“”””””””””””””””””””
Casa di Giulietta
Mëngjesi më çoi në shtëpinë e Zhuljetës;
Muret, rëndojnë nga letrat: – të dashuroj!..
Me to, unë poeti, mund të ndërtoj mijra libra
Dhe mijra librari mund të ndërtoj!
Në oborr kumbonin vringëllima shpatash.
Romeo, dashurin e marrë e kish bër’ litar,
Dhe kacavirrej në ballkon si Robinsoni..
U çmendën yjet, kush të ik më parë!
Po se po dhe hëna, krejt jeshil’, u fsheh
Në një çast tragjik u mbytën serenadat
Befas, Zhuljeta e përqafoi me ato krahë
Të rën’ nga qielli, si prelude të kristalta!
Derën, ma hapi Zoti Uilliam Shekspir
Natyrisht, n’bibliotekë do e gjeja gjithsesi;
Tok me Hamletin dhe kafkën e të atit …
A mund t’mendohet Shekspir pa tragjedi?!
Hyra në dhomën-marroke të Zhuljetës,
Atje, në fund të shtratit me harqe-gotike,
Këmish’ e natës dukej ende e ngrohtë,
Përzier me aroma lulesh ekzotike!
Ika në panik, se Shekspiri nuk të kursen,
Po sikur t’i ngjasoja me personazh të vet
Dhe vendoste të më vrisnin Montague-t
A ndoshta të fisit Capulet!?
——————————————-
Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.