Ti mundesh…
Ti mundesh..
të jetosh ..
edhe pse shpirtin ta kanë vrarë,
e një copë zemre ta kanë marrë !
Ti mundesh..
Të dashurosh..
edhe pse dashurinë ta vodhën
plaçkitën ç’ka deshën
e si leckë të hodhën!
Ti mundesh..
Të ecësh me kokën lart
edhe pse të rrëzuan,
pa fakte të akuzuan,
të fshehur pas perdes
fytyrën e tyre harruan!
Ti mundesh…
Të shkruash ,
lexosh e krijosh,
edhe pse vargun maskat ta grabitën
alibi krijuan
e vetes kënaqësi i dhuruan!
Ti mundesh ..
Të shpresosh
edhe pse shpresën ta prenë
ëndrrën ta shuan
e të tyren ndërtuan!
Ti mundesh ..
Se je femër ,
e fortë dhe e guximshme,
tregoju të gjithëve
se asgjë s’të mposht,
Ambicia të udhëheq
e jeta çdo ditë të buzëqesh !
Margarita Zeneli
Tetor 2021
Gjermani!
Fliste me veten ..
Ndoshta te gjitha i pa vetëm me sy
e fjalës ,ndjenjës, priti t’i kthehej,
pesë gërma që s’u shkruan kurrë aty
bëri të tretej ,buzëqeshja ti zbehej!
U shembën gjethet varur litarë’
herët u zverdhën ,nga zjarri ndezur,
pema nuk mundi lart të ti mbajë
vetëm një natë ,me to ish’ velur!
Yjet vezullonin në qiellin blu
pas hënës çdo natë ,zënë e treten,
veç ylli që hëna e donte aty
i heshtur rrinte,fliste me veten!
Mëkatet vjeshta deshi t’ia merrte
që sa hyri i bëri pritë,
në sytë blu të saj t’mos kishte derte
faqes t’pikonte ,gjithmonë lot-dritë!
Mar
Tetor 2021
“”””””””””””””””””
Të kam ënderruar…
Në çdo hap që hidhja…
Ku gjethet e vjeshtës pëshpërisnin nën zë ..
Zhurma e tyre më largonte,
hapat e tu mos t’i ndjeja..
Më dukej sikur hija jote më ndiqte, e më thoshte:
Hej ndalu pak..
E unë doja dhe s’doja ,kokën të ktheja pas..
Ndalja frymën ,
ecja në rrugën pa gjethe që të mund të dëgjoja hapat e tu ..
Fëshfërima e erës më pëshpëriste në vesh..
Melodi e zogjve kujtimet mi zgjon..
Zhytem mendimeve e me vete qesh..
Aromë dashurie trupin më përshkon!
Dhe eci e eci ….
Rruga plot gjethe të arta e shtruar ..
Kthej kokën pas ty të kërkoj..
Më kot, asgjë,..ngela hutuar..
Ti nuk do të kthehesh,..do të harroj!!
Shtator 2021
Mar