Haki Pasha, kur u ba Sadriasem, në kshillin ministruer turk, në fjalimin e parë tha:
“Ma parë nga të gjitha do t’u flas për një gjë fort të nevojshme. Rreziku me i madhi i Turqisë, nga të gjitha kombet, që jetojnë në Perandorinë t’onë, janë shqiptarët; është frikë e madhe nga ky komb mos të zgjohen nga gjumi i rëndë dhe mos të mekëmbet, mos të marrë diturinë me giuhen e vet, dhe ateherë e mori lumi Turqinë e Evropës. Ata kanë nisë të venë themelet e kombësis me anë të shkrimit e kendimit shqip, dhe një ditë mund t’a shtijnë në dorë të tanë Turqinë; kanë një giuhë të lehtë dhe të plotë, që shpejt mund të përparojnë; historia e tyne po doli në shesh është prishja e Turqisë. Evropa ka nji simpati të madhe per këtë komb; me të shpallur e lirinë shqiptarët deshironin mesim, hapen shkolla, të mdhaja e të vogla, hapen klube, hapene shtypshkronja, mbajtën kongrese e bënë aq shumë punë që nuk të besohet. Prandej ky hov duhet prerë, duhet t’i dajmë e t’i përçajmë, t’i shtypim sa mos të kenë fuqi”.