Për t’iu kundërvënë rënies finale
çfarë nuk sajojmë!
Gjoja matim kohën
se vitet na fluturojnë.
Gulçojmë nga pafuqia,
krijojmë idenë e përjetësisë,
Parajsën e të pamëkatëve,
për të justifikuar metamorfozën e trupit,
kur shpirti ëndërron,udhëtimin e largët,
përtej abstraksioneve,në Dritën e së Vërtetës.
Pour contrer la chute finale
qu’est-ce qu’on n’invente pas!
Prétendument on mesure le temps,
parce que les années nous volent.
Nous haletons par l’incapacité,
nous créons l’idée d’éternité,
Le paradis des impeccables,
pour justifier la métamorphose du corps,
quand l’âme rêve, le voyage lointain,
au-delà des abstractions, à la Lumière de la Vérité.