Pritja
Në rrugën e Qumështit,
çdo natë të pres zgjuar,
derisa bie i fundit yll.
Pres e pres e më dhemb zemra nga mungesa.
Me lot në sy nga pak plakem nga pritja
e malli shtegton me retë.
L’attente
Sur la voie lactée,
chaque nuit je t’attends éveillée,
jusqu’à la dernière étoile tombe.
J’attends et j’attends et mon cœur me fait mal à cause du manque.
Avec les larmes aux yeux, peu à peu je deviens vieille de l’attente
et la nostalgie émigre avec les nuages.
Marjeta Shatro Rrapaj
Të jetuarit ndryshe
Viti i brishtë pandemik
ma humbi ndjenjën e kohës,
m’i zhduku stinët.
Jetoj stinën e re të shtëpisë,
ku muret më mbrojnë nga bota,
e ndihem tepër e sigurtë
në labirintin e mendimeve
të izoluara në ndërgjegje
ku komunikimi bëhet me pasqyrën
e rëndësi ka marrë vërtet fjala
ku çdo gjë varet prej saj,
faktet,përmbajtja e emocioneve
të të kuptuarit të njëtrajtshëm
pa keqkuptime ëndrrash e zhgjëndrrash
me shëtitje brenda kufijve të lirisë,
çliruar prej barrierave të kohës
me mirënjohje për ekzistencën
e rrethuar nga përjetësia absolute
pa kompromise të gjendjes shpirtërore
përzgjedhur prej fatit.
Marjeta Shatro Rrapaj
