Një ëndërr e re
Si puthje magjike
në gjumin e qytetit,
lahet ujërave të qeta
hëna e plotë gushtake
e shuan mallin e përfjetur
që e përpijnë rrymat
që përkunden kurmit të detit
e pastaj del prej tij më e paqtë,
më e argjendtë,
veç varkat brigjeve tunden
mbytur nga bukuria e syve të saj
që qajnë e qeshin
e hedhin mirazhe ylberësh
mbi detin e paanë
e që treten veç kur dita zbardh
e gjithçka kthehet në një kujtim
të një nate të gjatë vere
shkruar në një ëndërr të re
që koha lakmitare e thith pa u vënë re.
Marjeta Shatro Rrapaj
