Qielli,
Yjet i shpërndan në Kumtër
e mbi qytet hedh rrjetën e magjisë.
Dehur prej dëshirave të pafund,
zemra e kohës thyhet draprit të Hënës
e çmendet prej dashurisë.
Varur ëndrrat në fëshfërimën erë
e fantazia mbetur atje
krahëve të shrirë, vetmisë,
ku paradoksalja rend pas universales
çastit magjik mbushur dritë.