Do te thur kto vargje zemre
Për ty o e shtrenjta jonë
Jo se je e vetmja hallë
Por je ilaçi që shëron
Ti ke qën shoqja e parë
Se të dyja bashkë u rritëm
hallë e mbesë sa dashuri
Me ty krenohesha fëmijë.
Ti halla ime e vogël
Sherbeti mbi tet fëmijë
Nga familje me vlera dole
Siç ishin gjyshrit e mi.
Jeta jote plote me vuajtje
Sa herê ,hallet të Zun
Ti Teuta trimëreshë
Nuk di, si su mposhte kurr!
Nuk dua të të mërzis
Sot dua të të urojë
Rruga jote tē shëndrijë
Ti heroin e meriton!
100vjeçe dhe paç shëndet
Ti moj halla jonē gojëmbël
Të uron e madhja mbesë
Se të kam ilaç për zemēr!
Kur në telefon s’të flas
Mos mendo se të harrova
E kam më të leht të shkruaj
Ndaj me vargje të urova!
Të them të dua është pak
Se zemra ,fletë më tepër
Sa herë me ty takohem
Lotët nga sytë më rrjedhin!
Një mal të nis me urime
Ty moj ëmblsia hallë
Tu plotësoftë çfar kërkon
Se ti shumë meriton!
