“””””””””””””””””””””
Pritje dhe Dashuri.
Sa té prita e dashur mike ,
ndër kujtime, mé ke mbetur
ti béné dritë sa mijéra yje
e horizonteve unë i tretur.
Ikën vitet, një nga njé
prita naté e prita dité,
iku dashuria jote ,
si një engjëll ,nëpër drité.
Hija jote ,krejt u zhduk ,
as në ëndërr, se pashé mé,
Dhe buzëqeshjet ,kur mi fale ,
ikën qiellit ,mbushé me re .
Qiellit ikën, përmbi yje ,
fjalët tuaja ,ngjyré arté,
atje héna xhelozinë,
fshehu reve ,nëpër naté.
E ti erdhe, krejt papritur,
kur për ty ,nuk e besoja ,
sikur ikën, qindra vite ,
që kur ty ,te dashuroja.
E kur ti, bregut të detit ,
nëpër valé, me përqafoje ,
ti shkëlqeje, porsi dielli,
sa dhe valët i qetësoje.
Sytë e tu, margaritaré
porsi deti, kaltéronin ,
trupat tané ,ndezur zjarr ,
ngjitur buzësh, po notonin.
Erdhi muzgu ,fshehu dritën ,
qielli veshé , me errësirë,
njëri tjetrin e shtrëngonim ,
sikur ishim, në shkretëtirë.
U largova i plagosur ,
ika detit, përmbi valé,
për mu bota ,s’kish të sosur ,
ish e mbushur ,ploté me mallé.
Sa shumë, loti i brengosur,
nëpër vite, pa u ndaré ,
si një zog ,unë i plagosur ,
ecja rrugëve, duke qaré.
Dhe kur shkoja ,me pushime,
isha larg ,nga vendi im,
ndoshta ,përtej horizonteve ,
qaje ti ,me ngasherim.
Dhe një ditë ,kur të kujtohesh,
do të ikësh, përmbi re ,
porsi shi ,një grumbull lotësh ,
do të bien ,për mbi dhe.