4.5 C
Tiranë
E enjte, 13 Shkurt 2025

Mark Gjetja

Për ty Néné.

Atje në parajsé ,ti je shumë larg,
e di se shpirti té qané për ne,
dy pika loti rané mbi shtrat,
si drité ike qiellit népér re.
Sa prita dhe njeheré té vish tek uné,
ti néné nuk vdes atje bén drité,
i humbur Europës në një katund ,
s’munda té harroj ty asnjë dité.
Naté e errét, mbushé ploté me re,
stuhi dhe vetétima, qiellit pa fund,
mjegulla ,méngjesit dritén i zé,
diellin presim ,kéto re ti shkund.
Uné i humbur ,errësirës në emigrim,
maleve fryjnë era të ftohta e të acarta,
dalléndyshet qajnë kétu në perëndim,
përtej deteve e horizonteve të largëta.
Aty ku unë linda, është vendi im,
plotë fusha , pyje e male té larté ,
shqiponjat bjeshkëve në fluturim ,
atje ku lind dielli rreze arté.

Atje do flejë i qeté dhe shpirti im,

s’do keté mé errésiré ,as nata,

jeta do marré ,njé tjetér kuptim,

éndérrat bashkohen ,me dashurité e zjarrta.

“””””””””””””””””

S’te Harroj e Dashur Mike .
Hajde mike dil kendej ,
se bregut detit une kam dalé
té près éndérrat ti rrefej
te perkundé ty permbi valé.
Kur té shoh ty atje larg
drité e qiellit vezullon
mos harro té vish tek uné
se deti dallgët i qetson.
Detit rané ca pika loti
qé té lajné kete malléngjim
dallgét si nje gjémé moti
po pérplasen gjoksit tim .
Buzét preké me drithérimé
pérmbi dallgé ti kaléron
syri joté si vetétimé
tej pér tej qiellin pershkon.
Ndoshta éndérr paskà qené ,
mos ke véné ti kuroré mbreti
reze diellit si gjerdan
qafés mbushé me perla deti.
Néper buzé ta mbledhé nektarin,
sa heré ti mé pérqafon
me cilen dallgé ta pércjellé mallin ,
kur ti mue mé mungon.

Mijera dallgé le té pérplasen,

nuk largohem uné nga ti,

une ndeze yjet dhe ti thuré ,

njé kuroré per syté e mi .

“””””””””””””””””””””

Pritje dhe Dashuri.
Sa té prita e dashur mike ,
ndër kujtime, mé ke mbetur
ti béné dritë sa mijéra yje
e horizonteve unë i tretur.
Ikën vitet, një nga njé
prita naté e prita dité,
iku dashuria jote ,
si një engjëll ,nëpër drité.
Hija jote ,krejt u zhduk ,
as në ëndërr, se pashé mé,
Dhe buzëqeshjet ,kur mi fale ,
ikën qiellit ,mbushé me re .
Qiellit ikën, përmbi yje ,
fjalët tuaja ,ngjyré arté,
atje héna xhelozinë,
fshehu reve ,nëpër naté.
E ti erdhe, krejt papritur,
kur për ty ,nuk e besoja ,
sikur ikën, qindra vite ,
që kur ty ,te dashuroja.
E kur ti, bregut të detit ,
nëpër valé, me përqafoje ,
ti shkëlqeje, porsi dielli,
sa dhe valët i qetësoje.
Sytë e tu, margaritaré
porsi deti, kaltéronin ,
trupat tané ,ndezur zjarr ,
ngjitur buzësh, po notonin.
Erdhi muzgu ,fshehu dritën ,
qielli veshé , me errësirë,
njëri tjetrin e shtrëngonim ,
sikur ishim, në shkretëtirë.
U largova i plagosur ,
ika detit, përmbi valé,
për mu bota ,s’kish të sosur ,
ish e mbushur ,ploté me mallé.
Sa shumë, loti i brengosur,
nëpër vite, pa u ndaré ,
si një zog ,unë i plagosur ,
ecja rrugëve, duke qaré.
Dhe kur shkoja ,me pushime,
isha larg ,nga vendi im,
ndoshta ,përtej horizonteve ,
qaje ti ,me ngasherim.

Dhe një ditë ,kur të kujtohesh,

do të ikësh, përmbi re ,

porsi shi ,një grumbull lotësh ,

do të bien ,për mbi dhe.

Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.