Të Pres.
Sa prita të shoh dhe një heré,
imazhi yt kudo mé ka ndjekur,
madhéshtine ténde sa
shumë e kam ndjerë,
pikë pikë lot i dashurisë kish tretur.
Në derë dëgjoja trokitje e dashur,
pa gjumë né sy përveç heshtjes,
oborrit eré e fortë kish zbrazur ,
gjethet e réna me ngjyrat e vjeshtës.
Kéthehu e dashur dhe njëherë ,
se vjeshta aq shumë me trishton,
dritë e hënës dritares kur të bjerë ,
aromén tënde ndër kopshte ma kujton.
Bukuria jote dhe frymën ta ndalé,
të nderova mbi tokë si perëndinë,
ndér rrahje të zemrës perkundesh si valé,
përqafuar si yjet me galaksiné.
“”””””””””””””””””””””””””””””””””
Ikje .
Dhe pse ika une papritur ,
sa herë gjumi me la zgjuar,
ndér rrahjet e zemrës time,
asnjëherë s’mé ke munguar.
Nuk do doja asgjë tjetër .
vetëm zërin ta dëgjoja
si harrova kurr buzëqeshjet ,
porsi yjet kur shikoja .
N’doshta thinjat mé jané shtuar ,
mbushur vitet më trishtime ,
nga largësia bashké me erën ,
ti nisë mijëra përqafime.
Ah sikur té shoh njéhere ,
si dikur netéve té vona ,
drité e hénes kur té bjeré,
le ti shoh dhe puthjet tona.
Qé kur rrugeve unë kam tretur ,
n’épér hoje té zemrës time
,sa nektarin e kam mbledhur ,
fshehur gjoksit ndër kujtime.
Sa herë nisa té mendoj ,
kéndej larg né emigrim,
ngricé e mjegull ti largoj ,
nga luginé e shpirtit tim.
“””””””””””””””””””””””””””””
Ère dashurie
Éra shtynte valet drejte bregut
Muzgu afrohej i heshtur
Kembet e mia lageshin
Sikur duar i prekenin
E freskoheshin nga rera
Qe i kish djegur.
Ça femije luanin ne breg me reren dhe minutat me trishtonin
Ata mûre ndertonin
E syte e mi sa large ne horizont kerkonin
Ti erdhe prane meje
e gjaku nxehej nder deje
Zemera ne gjoks vallzonte e mendja sa larg shtegetonte
Sa embel pershendetje e ne syrin tend loti shkelqente
E ardhmja mbrenda meje ziente.
