Me penen brilante te Prele Milanit.

Në këtë ditë me floqe bore dhe shiu që pranvera ia mori borxh dimrit, u rrëzue një lis nga më të lartit dhe më të çmueshmit lisa në ashtën e madhe të njerëzve të mirë të Dukagjinit. Në Lotajt e Kolë Mark Kolës, “një pushkë burrnore mbeti varun në kunj” në konak të Kolë Vat Sykut. Lumi i Shalës i zgavruem oshtiu në shenj zije. “Një lahutë “u holl në trinë afër shkorse mbi një pishtar që u fik . Marash Kola vdiq. Vdiq duke lanë mas truallin shkamb që e lindi dhe e burrnoi. Një “partizan” çau rrethimin e hekurt të kësaj “Lufte të panjohur” dhe nisi shtegtimin per në jetën tjetër. Sot nuk ta qitën zanin, as nuk tu ba gjame si dikur. Vdekja idhnake të shytoi mbasi kreve të gjithë redat e nji burri. Ti ike mbasi i latove vetes rrasën e vorrit të nxjerrë mbi Shkaf . Të njoha në moshën ma të rrëshinuar të burrit. Tek ju gjeta burrin e malit me kulturë qytetare. Të njoha në kapërcyell ndërmjet të dy stinëve ekstreme Ti e ruajte tharmin tand kur shumë burreca i ranë mohit burrnisë e nderës herë për leverdi e herë për frikë e herë për të dyja. Le të rrotullohet dheu si kulaçi mbi kaki, por emri dhe sjellja jote ishin shembullore. Kudo të shkeli kamba, le gjurmë fisnikërie, zotësie njerëzie në çdo punë që të ra në dorë, të banë të çmoheshe në veri, jug në kryeqytet ku do që jetove. Aty në Lotaj para 89 vitesh në natën e Bon Aventurës (Shën Qurkut) të përzier me krisma pushkësh përhajruese erdhe në jetë.

.Në vitet 1959-1961 studion në Fakultetin e Shkencave Politike Juridike në BS dhe diplomohet për Diplomaci. Pas divorcit shqiptaro- sovjetik përfundoi Institutin e Lartë Pedagogjik në Gjirokastër. Për 25 vjet ka punuar në organet e Punëve të Brendshme, deri në Kryetar Degë për mbi një dekadë. Marash Kola ishte ndër profesionistët më të mirë, më korrekt më të dalluar e më i përkushtuar i kohës se tij. Marash Kolën nuk e tjetërsoi, as nuk e ç’burrëroi kolltuku . Te Marash Kola nuk zuri dot vend virusi i kapadaiut, karrieristit propotentit të shfrenuar ndaj vartëseve dhe servilizmit ndaj vezirëve të pushtetit qendror. Marash Kola nuk e ç’nderoi karrigën as me bark as me prapanicë. Jo vetëm sot thjeshte për kortezi por për gjatë mot Marash Kola meriton një kunore dafina mbi vorr. Te Marash Kola pashë dhe njoha njeriun e dashuruar mas librave, leximeve dhe shkrimeve. Në biografinë e tij vend me rendësi zënë shkrimet e tij publicistike që datojnë që nga viti 1954 në gazetat, “Rinia”, “Zëri popullit”

“Në shërbim të popullit”, “Bashkimi”. Pas viteve nëntëdhjetë ka shkruar në disa organe si “Koha jonë”, “Shekulli”,”Standard”, “Ekspres”, “Mësuesi”, “Ekonomia”,”Nikaj-Merturi”Në fushën e publicistikës rrugën e Marashit e çoj me tej i biri Deda një nga penat më të kahershme të gazetarisë dhe ekonomisë. Marash Kola ka qenë bashkudhëtar në rrugën 17 vjeçare dhe pjesë e suksesit të gazetës “Dukagjini”, duke trajtuar tema të mirëpritura kulture, arti, historie , tradite dhe mendimit intelektual. Që nga viti 1987 e në vijim është në pension por ka zhvilluar një jetë aktive si intelektual dhe aktivist shoqëror. Asnjëhere gjatë këtyre viteve nuk i ra gjoksit duke thënë :”A doni më për Belulin” Nuk iu bashkua as korit të nostalgjikëve as të kukumjaçkave që ulin e ngrenë flamur. Madhëria e vërtetë e një shteti apo nji krahine si Dukagjini nuk matet me m2 por me burra e gra të ndershëm e vlera shpirtërore që nuk matet me metër. Marash Kola ishe një i tillë që nga do shkoi e sa jetoi i pati për hise përçoi dhe i trashëgoi edhe te Deda, Vata e Sokoli si dhe të nipat dhe mbesat e tij. I lehte të qoftë dhe Marash Kola!Ngushëllime familjes gjithë të afërmve dhe Dukagjinit që fali djepin