GJOKSI I NDARË NË PJESË.
*****************************
Gjoksi im është i ndarë në dy pjesë,
Dhoma të vogla dhe disa sikur s’ishin,
Gjersa janë s’i lë të trazohen, sa të vdes,
I kam veshur një unazë sipas gishtit.
Në atë mbretëri asgjë s’ është e çastit,
Kur erdhëm jetës, lidhur të dyja pas tërkuzës,
Tani ata kanë shkruar gjoksit tim ligjin
Veshur ngjyra melankolike, pa mjaltin buzës.
Mirësia sa hap syn, merr urdhër mbrojtje,
Të ndërtosh rërës, vjen dallga e rrëmben,
Le të mbetem rojtare në agime e muzgje
Boll të dyja pjesët, tek drejtësia të mbinden.
Rëndojnë supit, gjoksi ndarë në dy pjesë
Besoj se një ditë dhe djalli do turpërohet.
Në çerdhen e zogjve që gjoksi im thërret
Të ulen të dyja këmbkryq të lumturohen.
“””””””””””””””””””””””
PUSHIMET THONË FUND.
**************************
Shtruan “pulëbardhat” një valle në det,
Me muzikën e valëve, rrëfenin vet sytë,
Gërvishin dallgët, i çajnë si shigjetë,
Hapësirës blu, bashkë ndanim stolitë.
Ujëvarë tingujsh dëgjohen nën lëkurë,
Si një puhizë e lehtë që gjokse trondit,
Ditët e fundit që pushimet thonë fund,
Futesh udhës së jetës, si rojtar besnik.
Do ta bëj kripën tënde, shije dhe aromë
Gjoksit flamur, si në anije peshkatarësh,
Vargje dhe këngë të këndoj natën vonë
Ninullë belbëzuse në buzë mërgimtarësh.
E valëve të tua do bëhem lipse e ngratë ,
Me pikëllim të heshtur, të bukur, të mistertë
Vallen që hapën detit sot “pulëbardhat”,
Ta rifillojmë verën tjetër, mes detit të blertë
“””””””””””””””””””””
EMOCIONET
*************
Vetëm të përballem oh, me sytë e såj,
Të mbush, boshllëkun që kam në gjoks,
Akrepat e ëndrrës koha mos të ndalë
Të zgjojmë lulet e shpirtit në qelizat rozë.
Αh, mjerisht boshllëku më bën të mendoj,
Pak forcë kanë tingujt të dalin nga brenda,
E pamundura më trëmb, s’di si ta afrojë
Çdo fjalë rrutullohet e ngacmohet zemra.
Digjet nga emocionet, i vjen të thërrasë
Ndjenja e mbyste e hija e saj turbullonte
Orkestra kish nisur veç për të një vals
Gjithë festa bëhej,vetëm për një bjonde.
Luante me faqet e saj, i zmadhonte sytë
I tërhiqte mjekrën, a ndjen ti pulsin tim?
Dita largë vdiste pa një shkëndijën dritë,
Qeshi fortë, pa orën, në gjoks tek jepte shpirt.
