Ka shumë kohë që po të pres
Mirë se erdhe e mirëdita
Ka shumë kohë që ty të prita
Mirë se t’gjeta e mirëmbrëma
E mirë ndeja a po ju kënda
Mirë u pafshim jeni të lirë
Me ju skam punë natën e mirë
Nuk më duheni për interes
Unë kam ndjenja nuk m’duhen vesh
F K
“”””””
ME PIKAT E SHIUT E BËJ MELODINË
Sa herë bie terri pas perëndimit të diellit
Unë bëj dritë mes yjeve të qiellit
E sa herë mëngjeset zbardhin pas territ
Prapë do të jem mes ngjyrave të ylberit
Sa herë bie shi unë do të jem fllad zemre
Dhe kur vapa djeg e përvëlon shpirtin tim
Krahëhapur e pres pranverën me lule
Unë vij me diellin e ëndrrave në perqafim
Sa herë yjet shkëlqejnë prej dritës
Hëna buzëqesh në sytë e mi
Unë i flas për dashurinë
Ajo më flet për lumturinë
Flladi vjen bashkë me diellin
Herë më djeg herë më freskon
E sa herë shiu m’i lag buzët si qershi
Këndoj e me pikat e shiut bëj melodi
“””””””””””””””””””””
Sa herë thyeja akullin shkrihesha bashkë me të.
E sa herë u bëra tokë ujin kam larë me lot.
Sa shumë rrugë hapja edhe kur ishin mbyllur.
Më shumë fluturoja më shpirtin tim të ndritur.
E dini pse?
Sepse jeta ju takon engjëjve!
F K.
“”””””””””””””
SIKUR TË GJEJA GUXIM
Sa do të doja të gjej guxim
T’i them të dua si shpirtin tim
Me dashuri ta shuaj etjen
Në sytë e saj ta shikoj veten
Sa do të doja të ndihem mirë
E nga buzëqeshja shpirtin ta shëroj
Veç një herë ta kem pranë
Për një çast dhe veten ta harroj
Sa do të doja të gjej guxim
Nga puthja e saj të mos kem shpëtim
T’i hap krahët fort e të fluturoj
Përqafuar me të diku larg të shkoj
Ah! Sikur të gjeja guxim
E t’ia them dy fjalë të ëmbla goje
T’i them ti dashuri ilaç për shpirtin tim
Për ty ëndrrat kurrë s‘kanë të mbaruar
Se shpirti im
Veç në përqafimin tënd
Mund të gjej shërim
…………………………………………………
Sonte
———
Dua ta mbyll vargun me të vetmen fjalë
Për njëri-tjetrin sa shumë kemi mall
Kemi shumë mall se shihemi rrallë
Sonte
Do e mbyll vargun me dy fjali
Një për sytë e tu një për sytë e mi
Njëra është mallëngjim e tjetra dashuri
Sonte
Po e mbyll vargun me pak fjalë
Ne po plakemi dalëngadalë
Jetuam jetën si në përrallë
Sonte
Unë po e mbyll vargun në poezi
Ti mbylli buzët mbi sytë e mi
Mallin ta shuajmë me dashuri
……………………………………………….
FLAS ME VEPRA
Jam mësuar të hesht
Jam mësuar dhe të flas
Jam mësuar të buzëqesh
Në vend që të bërtas
Kam mësuar nga heshtja
Kam mësuar dhe nga fjala
Kam mësuar nga jeta
Dhe sa vlerë ka rrugëdalja
Kam falur por kurrë s’kam harruar
Për asgjë kurrë s’jam penduar
Nga njerëzit e ligë shumë kam mësuar
Por nga rruga Zotit kurrë s’jam larguar
Kam kujtuar se heshtja është krejt flori
Me kohë mësova kush dhe çka ka rëndësi
Prandaj mos hesht por fol ku duhet folur
Me vepra të mira dëshmoje kush je ti…
FK
