Shtatë poezi nga libri im JETA E CENSURUAR
Emër i vjetër shekujve të tërbuar çmendurisht
Nën gurë muranash fshehtësinë e historisë tënde e ruan
Me gishtat e gjymtyrëve sakat
vitet për në rilindje numëron
Dardania dardhania kopshti i Edenit tim
(Poezia ime e parë
Dardani – Prishtinë ..82)
Sa vuajtje
sa dhëmbje
sa shpresë e gëzime
më fale ti
Sa ëndrra
e sa dëshira
u shuan dhe jetojnë
mes nesh
Dhe prapë
për ty
të gjitha vuajtjet dhe gëzimet
dhuratë
Pa ty moj
As bota nuk ka emër
kur kam lindur
me kanë thënë
nën ,,akordimin’’ e vajit tim
të tjerët qeshnin
unë hesht
kur të tjerët qajnë
duke u ngërthyer
në brendinë e botës sime
pra unë si për ,,inat’’
nuk qesh as nuk qaj
që me degdise
më trete
më larg se ,,meritoja’’
më shtyve
më tkurre
djalë dhe fëmijë më bërë .
ti engjëll
trullosur brigjeve të ujëvarave
ku zanat pushojnë
kush je ti
që lahesh lumit të rrëmbyer
në puthitjen e detit të valëzuar
luan dhe lodron me mua
dhe rreth meje
kalama i gjindosur
herë të dua
herë të urrej
Ty dreq e djall
shenjtëria ime e djallëzuar
Ti
bekim i virtytit HYJNOR
Me ty
pushtoj pirgje
ku ngrehi folenë
Me ty
mat horizontet
brezave në vijim
Me ty
shuaj etjen e zhuritur
të trupit plot zjarrmi
Unë me ty
bëjë marrëzira
që jetës vlerë i shtojnë
më është “zhburrëruar” vetja
pas mashtrimit të lotit
dhe gazit të shtjerrë
nën dridhmë buze
duke soditur kohën
e motit të qullur
që belbëzon shushurimën
e një morti të përgjumur
me veten qaj dhe qesh
duke tallur injorantët
e botës së shurdhër
me llafazan të çmendur
Thembrat
bulevardeve më mbetën
shikimin nga drita
se humba kurrë
kujtesë e moteve
dhe rrezeve të diellit
mbi kaptyllë
të djepit vjetër
*************************