DU MU (803-852)
NJI NATË NË PIJETORE
Në pijetore jam sonte, krejt i vetëm, po tuj pi venë,
E në vetminë e në idhnimin, jam i përmbytun vetë.
Nën kandilin që s’nxeh t’shkuemen e sjell n’mend,
Por zani i nji patës s’egër, nuk po më len me fjetë.
Nadje sa u zgjova, prej andrre të mjegullt shumë,
Lexova, nji vjet ma vonë, lajme nga sh’pia mbrritë.
M’u kujtue hana që atje varej si tym përmbi lumë,
E barka e peshkatarit lidhun, poshtë derës ngjitë.
“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
DU MU (803-852)
MBI NDAMJEN
PWRKTHIMI LITERAL
Ka shumë ndjesi këtu – prapë ngjan sikur gja s’ka,
Mendimet i fsheha në gotë, i mbushun me trishtim,
Edhe kandili ka zemër – edhe ai urren për m’u nda,
Por, në vendin tonë, ka me i derdhë ai, lotët n’agim.
PËRKTHIMI KULTUROR
Po si mundet m’u shprehë si duhet nji dashni e thellë
Si mundem t’kem gëzim, n’gostën, ku duhet m’u nda?
Edhe kandilit ndamja e jonë i dhemb, kaq fort sa s’ka,
Po si na të dy, tanë natën e gjatë, ka me mbetë tuj qa.
“”””””””””””””””””””””””””””””””””
CHANG CHIEN (708-765)
NË NJI VEND PUSHIMI BUDIST, MBAS TEMPULLIT TË MALIT PO
Afër faltores së lashtë, n’nadjen e kthjellueme,
Ku drita e parë e ditës n‘majat e pemëve ulet,
Gjarpnoi shtegu nëpër nji zgavër të mblueme
Deri n’t’murgjëve strehim, me degë e me lulet.
Der’sa mali mblohet me dritë zogjtë galdojnë,
Mendja e njeriut në nji pellg uji paqe përjeton.
E mijra zhurma të kësaj bote këtu s’mbrrijnë,
Shue nën ritmin e tingujve t’faltores kumbonë.
“”””””””””””””””””””””””””””””
CHANG CHIEN (JIAN) (708-765)
NË KASOLLEN E WANG CHANGLIN
PËRKTHIMI LITERAL
Këtu, n’anë të liqenit të kulluet e të thellë,
I vetem, po n’harmoni me natyren rrnon ti,
Edhe me hanën që ndër pisha butësi sjellë,
Me kenë mik i joti, me zemrën tanë mirësi.
