Plaku i mire
Dikur ne ate vend
mblidheshin koke me koke!
Te dy te moshuar
qe femije, ishin shoke.
I shikoja me endje
teksa kafen pinin
Ne mengjes heret
edhe pasedite vinin.
Tregonin histori,,,
qeshnin,, e meditonin!?
Kujtonin rinine
vitet sa shpejt shkonin!?
Kur nga larg
me shihnin
Qeshnin
se me njihnin!
E kisha bes’di,,
se kafexhiu perball!?
S’me lente ti qerasja
qofte dhe nje radhe,,!
“E ke te paguar”
—e koken e drejtonte!
Drejt plakut te mire
qe nen syza e veshtronte!
Shume kishin jetuar
me familje emigrimin.
E shfaqnin dashurine
e urrenin racizmin,!
Trendafilat roze e bardhe,
nga Gjermania i solli!
Dy dite ngul ne patate
sa erdhi, i mbolli,!
Shikon trendafilat,
me sa madh i kujton!?
“I solla me plaken
po ajo,,, —nuk jeton” !?
Ne faqen e plakut
sec rrjedhi nje lot,,!
Kujtoj bashkeshorten
e se mbajt dot!
Ndersa tjetri,,
rrinte i menduar!
Gruan te semure rende
ne shtrat te paralizuar
Koha “vrapoj”
e plaku i mire, vdiq!?
Ndersa shoku i tij
s’u duk me, hic!?
Kjo ndolli,,
ishte vite me pare!
Tani,, gjethe te rena
dhe sheshi me bar!
Karriget u kalben
e njeriu “tretet”!?
Por kujtimi i bukur
ne shpirt te mbetet!