PALËZ TRËNDAFILI !Rri në .heshtje mendoi
,Pse ka njerëz që s’të kuptojnë
Sepse njifet robi vetë,
Kur të shkruan e kur të flet.
Këta njerëz si duroi dotë,
Po qetsin e ruaj në shpirt,
Se jam e lodhur nga jeta,
Në fushë me lule nuk jetoi.
Sa kam harruar e veten t’ime
Nuk po bëi dy ditë pushime
Se punët janë në zingjirë
Një për një seç i dua .
Se nuk është aspak e lehtë,
Që me jetën të përballem
Jeta është si stinët e vitit
Se jemi pjesë e universit.
Ka ndonjë që ja këput kotë
Pa menduar fjalën e thotë,
Ndonjë që ligjëron si gjinkalla
Që nga veshët na shurdhon.
Se kam fjalën për miqësinë
Ju jeni si ari i kulluar
Ju jeni si palëz trëndafili.
Me dorë në zëmër ju përulem.
NJË FOTO .
Një qenush të vogël
E mbai te oborri,
I bukur seç është
Po edhe i mënçur,
Një ditë mikja ime
Po luante me të
Me telefonin e saj
Një foto seç i bënë
U acarua shumë qëni
Sa këputi zingjirin,
U trëmbe mikja ime
Ja mbathi me vrapë .
Në fytyrë seç u bë,
Dyll e verdhë si ftua,
Një godë uji të pinte
Ja nxora me vrapë.
Kur u qetësia qëni
Mikja pranë i vajti
Seç e përkëdhelte,
Po ai syt s’ja hidhte
E moj mikja ime
Dhe kafsha ka dinjitet
Foto mos i bëje
Pa i marrë leje.
15.5.2025
MIALBA SHEHU
