KUSH JE TI , MOJ GRUA , QË ECËN SI ZANË ?
Kush është kjo grua që ecën si zanë ?!
Nën drurin e mollës ra të flejë mbi fllad ,
me afsh shkundi petalbardhat me radhë .
Kush je ti moj grua që çmënde dynjanë ?!
Barku lëndinë bryme , rrethuar me zambak ,
mos mungoftë tërheqja se më ndeze zjarr ,
mbi kërthizë të bronxtë nxori kokën një bistak .
Kush je ti moj grua që çmende dynjanë ?!
Mbi drurin e mollës daravitet re e bardhë ,
shndritën sytë kur the ; Petalet bëmi shtrat ,
lëkurën e gjarprit , hidhma trupit çarçaf .
Kush je ti moj grua , se veten tek ty pash ?!
Mos je bija e djallit , apo ëngjëll je vallë ?!
Mos të solli Zoti t’më bësh djalë të mbarë ?!
Asnjë nuk më do mua , vagabondin me nam ,
më thuaj grua : Je ëngjëll , apo djall je vallë ?!
Sytë , si dy pëllumba soditën gjoksin e bardhë ,
brodhën majës së Tomorit borëzuar në maj ,
sipër shtegut të gjinjve pinë ujë dhe u lanë ,
në ujvarën e Sotirës u shkriftuan dalëngadalë .
U magjepsa pas teje , kur më çove në parajsë ,
unë vagabondi famëkeq , që kam petk me nam ,
sa herë qortoja veten , por mbeta ai që jam ,
por ja, erdhe ti grua , e më bëre djalë të mbarë…
Shkëputur nga vëllimi poetik ” Grua , je parajsa e tokës “
©copyright reserved Mimoza Çobo ,
“””””””””””””””””””””””””””
GRUA , JE PARAJSA E TOKËS …
Një grua ta ndryshon jetën , në çast ,
dashurinë ta fal diamant të rrallë ,
të thotë butësisht :Parajsa fshihet lart .
E ti vjel hiret e fshehtësisë si i marrë .
Një grua ta rrëmben zemrën me takt ,
të lidhë skllav , pas bukurisë së saj
dhe krejt papritur,harron të bësh një pakt ,
sipër lëkurës sharmante humbet si valë.
Një grua në çast , bëhet ëngjëll e djall ,
të fut ndër kthetra si zogun e ngratë ,
me qerpikun e afshtë kurmin ta përflak ,
e ti pa kuptuar pëshpërit : Oh gratë ! …
Një grua ta ndryshon jetën në çast ,
nëse je vagabond , të bën qengj manar ,
të rrëmben , me ritmin e zemrës së saj ,
e ti zbret memec drejt lëkurës së bardhë .
Një grua ta qep vdekjen , me syn’ e vrazhdë ,
supeve të vesh të hollën pëlhurë merimangë ,
pastaj mbi buzë pikon pak eliksir të bardhë ,
e ti thua : “Ah , grua , që mbyll e hap plagë ! “
Një grua bëhet zanë e heshtur nëpër natë ,
bëhet vesë që rrëshqet mbi barin e thatë ,
e ti ngjallesh qeshur , trishtuar vdes ngadalë ,
mbi fytyrë të rrudhur , a pikturën e artë .
Një grua të bënë dashnor , për një natë ,
kur lëkurën zhvesh , si shega në fllad ,
ta servir gjithë qejf lakuriqësinë e saj ,
e ti , i rraskapitur pyet : Zot , ku jam vallë ?!
Një grua të bënë të derdhësh lotë në çast ,
të ndjell me frutat e kopshtit parajsë ,
dhe lotin putheron me çmendurinë e saj ,
çel sensualisht , pavarësisht moshës që ka .
Një grua mund të bëj të çmendesh në çast ,
të pushtosh Edenin ,nga ngrica në vapë ,
me mollëzën e gishtit lyen buzën avash ,
e rrëkezës së saj , vdes e ngjallesh prapë .
Ah , një grua ta ndryshon jetën në çast,
dashurinë e shpirtit ta qëndis si frak ,
të thotë me butësi : Parajsa fshihet lart .
E ti mbetesh vjelës i palodhur i hireve të saj .
