Dy sy te perlotur
Dy pika loti
Pash ne ato sy
Kur me terhoqi
Vemendjen
Nje fotografi.
U afrova afer
Duke e veshtruar
Me vemendje,
Lexova shum
Nga keto dy sy.
Dy pika loti
Qe nuk rrjedhnin
Dhe as iknin
Qendronin ngjitur
Me shikinin .
Mendova
Pse loti qendron
Ne driten e syrit
Nuk rrjedh qe te
Pastori shikim.
Por loti
Ne aty sy
Ishte bere
Si i ngrir
Prej dhimbjes
Shpirterore
Qe kishte
Kjo fotografi.
Ne kete foto
Kaq te bukur
Me ate buzeqeshje
Te embel
Me sy
Te perlotur
Lexova dhimbjen
Dhe vuajtjen
E pa’ folur .
Me ate veshtrim
Vargjet rrjedhin
Lum ,
Nga thelllesia
E shpirtit
Te nje njeriu
Qe vuan …..
Sa do te doja!
Te jetoje
Edhe sikur
Te ishte
Nje dit
Qe ti regjistroja
Keshillat e tua
qe mi jepje cdo dit .
Ti ledhatoja
Floket e bardha
Dhe eren tende
Ta konservoja
Thell ne shpirtin tim.
Nuk doja
Te ndaje
Kaq shpejt
Nga kjo jet,
Si po’ jetoi
Pa’ Ty .
Por sqenka
Shum e leht
Cdo gje qe dua
ta kam pran
Por as gje
Ne jet
Nuk e zevendesoka
Emrin tend o NANE .
Emer kaq i shenjt
Qe as kush
Nuk ja gjeti
Nje fund
Dhe as gjekundi
Ne kete jet
Nuk ka si emerin e nanes.
Shpirti yt
Nane
Esht parajsa
Dashuria jote
Esht e pa mas.
