Udhētim në ëndërra!!!
Nē një lumē mes shkretētirēs dua tē shuaj etjen qē më pêrvēlon…
Ngushtshëm grric shpirtin në damarēt e fryrë që po plas….
Heshtur në vrullin e valëve që dhimbja shpirtin mē shpon…
Dua tē shfry mllefin e helmit dhe tē bërtas….
Sa shumē limite të tejkaluara i mohova vetes…
Si gurē i thërrmuar nga zhgēnjimet që më ndoqēn pas…
Edhe vetē rrufeja qē shkrep vetētima dhe vetë do ish djegē…
Po pse? Kjo pse që s.do tē mē lërê të qetë as në varr….
Do rrēfehem nē atē botē tē nxjerr çka ktu vsi thashē…
Udhëtova nē ëndërrat e gjalla sepse shumē besova si të isha një fëmijē…
Buzëqeshjeve tê rrejshme pre e tyre unē në pafajsi rashē…
Mirēsisht e vrarë i lejova që çdo plagë tē lepijē….
Ç.vorbull mē thithi .ç.kurth ligēsie ??
Në rrjetēn e merimangave tē zeza që pickojnë edhe në palcē…
Metaforave të bukura që mu punuan pas shpine….
Nē heshtjen e perdhimbshme lëj ëndrrēn të flasē…
Nē absurditetin tënd tē ndërgjegjes shquhesh emērmadh…
Nē abstrakten negative që errēsira të ka fundosur….
Nē gjerdan tē artē shkruar aty emër gdhendur ezmerald…
Nē krenarinē e errēt fitimtar i paepur i pamposhtur….
Klloun arkitekt zhgēnjimi i etur ec nē shkretētirē….
Qē shfaqesh sa herē jeta nē njerēz tē mirē tē takon…
Qē ne strehēn e mirësisē ty të mbështollēn mirēsisht…
Tē ngecur si njē rrodhe ku gjembi i trishtē tē shpon…..
E dija se diçka më përndiqte pas si hije në shkretētirē…
Nē përroin e thatë tēndin piva çdo tē keqe të ëmbēl…
Në sytē e maskuar përtej xhamit më gjuajte si njē mizē…
Por kurrē se mendoja që ty do mē udhëtoje nē ëndērr….
“””””””””””””””””””””””
Mes teje dhe arsyetimit!!!
Të jetosh mes arsyetimit këtë kurrē se kisha paramenduar..
S.di a shpjegim a rrugë vetëm për ti shpëtuar vërtetës…
Që ty nē majē të gjuhës e shkrep sa herē ulem për tē biseduar…
Njē ndajfolje metaforike qē ështē sinonim i gēnjeshtrēs…
Fjalē kryefjalē “arsyetim” pērdorur vend e pa vend qê sot êshtë në modē…
Nga pandërgjegja e njeri hiq njeriut që brenda e gërryen ndjenja e fajit….
Thua e stërthua mēnyrē dhe stili yt shkrep rrufeshēm nē gojē..
Eh sa papērgjegjshëm skizofren i ligësisë dhe djallit….
Ku gjen forcē ty tru prishur emërtuar arsyetues ….
Që fshihesh pas ndjenjēs së fajit dhe vetëndêrgjegjesimit veç negativ vepron…
Kthehu istifa ndrro rrugē mes realitetit vertetês dil përballues…
E arsyetimit pa arsye largoju nga e keqja që të grryen tē shpon…..
Tē jetosh mes mēkatit dhe arsyetimit ështē ferr…
Që vetē ndêrton si njē kështjellē e trishtē prej perandori….
Do digjen në përjetēsi nē llavēn e valēn e nxehtē…
Që vetēdijshēm vepron krenar mbi tē keqen qē vetē mbjell ty…
Eh i pagjak qē jeton i perhumbur mes errësirēs dhe vetë gjyqësisē..
Do pêrpihesh si njē klloun nē mjegullën e zymtē..
Ndërtuar negativ brumosur nē rrymën e kundërt të njerēzisē..
Por që mësuar me ktë rrugë të pakthyeshme tē mynxyrtē….
Miranda Troci Derti…Autor!!!
“