AROMË PYLLI
Endem si e marë nëpër pyll
Zhurma e pyllit kokën më deh
Një kitarë ndriçon si yll
Akordohet plot jetë
I bashkohet vjolinës së vjetër
Kompletohen magjishëm
Nën tingullujt e ëmbël,
Që luajnë muzikën
E Belinit si tek Kasta Diva!
Kurse unë,unë hesht
Kam frikë nga e vërteta
Më mundon kjo dhimbje
Por, muzika …
Më miklon shpresat
Falë erës që fryn
Dhe ajri që thith,sjell aromën tënde!
Korçë 17 Nëntor 2022
“”””””””””””””””””””””
LABIRINTH
Për mua zgjidhjen bëri jeta
Delikate,por kundër pata fatin
Ditët vazhdojnë me të përpjeta
Për biseda, nuk pata shansin
Rrënojve të shpirtit, mbledh copëza
Ndoshta gjej rrugën e labirinthit
Nga dilema e vjetër shfaqet e sotmja
Rikëthehet..,diçka e përmallimit
Tik taku i zemrës nxjerr gjumin
Dritaren e dhomës me forcë hap
Pëshpëritja vjen me shpejtësi plumbi
Ledhatimin ,sjell për varg
Vrapojnë ditët, minutat
Zbehin imazh
Largësisë mbeti puthje
Që kohën zuri me çarg
Kristalizohet frymëmarrja me borën
Rrugëton , duart kallkan
Thjesht ka një zemër
Mbushur nga lotë oqean!
16.11.2019 Mirela Ropi
“”””””””””””””””””””””””
VENDOS NATYRA
Shoh lotin e madh sa bota
O i përvuajtur njeri,
Fytyrë fshehur,maskës të dhimbjes
Mbetet pa strehë shpirti
Sa shumë kohë u desh
Të kuptosh, si tretet trupi !
Dhimbja gjithçka fsheh
Kur fjalën, goja ndeshi
Fletës shkruar ca fraza
Një firmë, që fatin shpreh
Tani dridhet ndër duar
Vulosur kjo letër pa shpresë
Ti..,ftohtësi mëngjesi
Më ftohe edhe mua,
Nuk sqaroj dot,çmënduri
Grykës,mbeti detyra.
Njerëzorja,që dhimbjen e di
Kaluar në etapa të tilla
Shpirtit dhemb kjo babëzi
Që jetë të marë, vendos natyra !
13 Nëntor 2020 Mirela Ropi
GJETHET E VJESHTËS
Më duhet të vras mallin
Me lindjen e diellit
Në rrugën e pambarimtë zjarri
Më djeg , sytë qiellit
Ehhhh e mundimshme tani
Çdo rrugë çon në njëjtin drejtim
Ngjitem atyre shkallëve lyer flori
Pastaj, zbrapsem me përtim
Kjo ndjenjë pa ndryshime
Pushton tik taku i zemrës
E di koha ndryshon njerinë
Kthimin pres,me gjethet e vjeshtës !
13 Nëntor 2019 Mirela Ropi
