VITE NE HARRESË.
O vite qe me vrate vitet,
i kam borxh vehtes
jeten qe i vrava ditet.
Endrrat e thurura
qe tani rrine strukur,
ne harrim vitesh.
Nderkohe une jam kerrusur
nga pse-të e pse-ve,
qe si gjeta kurresesi.
Ah,borxh i kam nenes,
qe me fali jeten,po iku,
shpejt ne amshim.
Borxh i kam dashurise,
qe nuk dashurova
ne çdo qelize.
Borxh u kam femijeve,
qe nuk i plotesova
çdo deshire.
I kam borxh natyres
qe nuk e eksplorova
ne cdo gjiriz.
Borxh ma ka vellai,
perqafimin ne ditet
me trishtim.
Dhe borxh ,do ma keni
ju te gjallet,po nuk pata,
nje gure ,dhe nje ,
qeparis atje mbi varrin
tim te perjetesise,
ne amshim pa kthim.
MIRJETA HASA.
Divjake.
“””””””””””””””””
Mall ne ditelindjen tende.Nene.
Bashke me vjeshten .
vjen ditelindja jote.
Nuk me hynë ne sy ngjyrimi
se mungon prania jote.
Lotet behen perrua,
mundohem ti fshij,ah,
ata lote te vjeter,e kam
te veshtire,gjurme lanë ne leter.
Te perjetshem nuk jemi
une kete e di ,te ringjallesh jo,
nuk ndodh mrekulli,shpirti im
kerkon strehe mbetem po femije.
Ne heshtje e mallengjim
them me vehte nene edhe 100.
Ku perballe meje eshte vetem,
silueta ime dhe nje qiri per simbolikë.
MIRJETA HASA.
“””””””””””””””””
Mall qe nuk vdes.(nenes time)
Silueten tende e kam
gdhendur ne shpirt si
Monaliza e heshtur,por me
lote qe kryqezohen vrullshem
ne heshtje dhe mbushin liqene
te fshehte perdite.
Vendi yt eshte bosh,si ty nuk ka
te dyte nuk ka njesoj.
Ne cdo pervjetor tendin,mua
ne shpirt me hapet nje grop,
shkretë dhe natyra me nuk bleron
stinet ikin pa ndalur,ikin gojë më gojë.
Tani jemi larg flas me mallin e shkuar
a’s yjet per mua nuk ndriçojne,sikur
asgje nuk frymon,veç guri i shtepise
me thote mireseerdhe zemer
perveluar perqafoj dhe gjerdhe,po ti,
mall perseri i patretur mbete.
