Koka sec me mbeti mbrapa,
U shashtisa kur e pashe,
Valle ishte femer a zan deti
Sa e bukur me ze thashe
Floket e bute si mendafshi,
Onde-onde si vale deti
Permbi supe shtrire e derdhur ,
Tundon njerezit si termeti
Syte e saj ,rubin te ndezur,
Vetullat porsi kurore
Ne faqe Shega,lule celur,
Buze-petale ,lule bore
Decolde ne kraharor,
Dy molle te Arta pak zbuluar,
Njerzit kur hidhnin shikimin,
Mbesnin ne vend ,pjetrifikuar 
Hapi i saj,krenar ,supreme,
Plot eleganze e dinjitet,
Here sportive,here mbi taka,
Inteligjenza eshte kodi sekret
Vajze shqiptare,ska si ti,
Plot me nur e hijeshi,
Te vdekurin ti ngre nga varri,
Dhe te gjallin,e dieg si zjarri !
Koha shkon
Un pres më kot të kthehesh,
që vargun ta derdh në poezi ,
muza mbrëmjes jo , mos të zbehet,
portreti yt ,relikë në sy
Un pres më kot të kthehesh,
se syri ësht mbuluar me erresire,
në rrymën e jetës s’dua të rrëmbehem,
e shtegut e vetmja dëshirë
Un pres më kot të kthehesh,
kam mbetur atje ku më ke lënë
ti yll që mes resh rrëfehesh,
un lule e brishtë , nimfë e nëmë
Asgjë nuk ësht si më parë,
un kam mbetur ,atje ku më ke lënë,
e zymtë ,si njē fije bari e tharë,
e zezë si një qiell pa hënë
Mendimet humbur në mërgatë,
mjegull-dëndur, breg-përplasur,
hëna-dehur dremit në shtrat,
ëndërra-gjysëm në prag-qasur!
Katerina Veizaj 21.05.2025 Italy
