
O shqipetaret e mi!
Zgjohuni!
Asnjehere nuk eshte vone!
Te zgjohesh nga gjumi letargjik!
Qe per arsye te ndryshme ke rene!
E injoranca te ka penguar te çohesh.
Po degjenerojme ne kete vend te bekuar!
Qe natyra e perendia gjithecka na ka falur.
Per qetesine, rehatine e mireqenjen tone!
Po jemi te pazot, ti dalim vetes per zot.
A shikoni e ndjeni, qe ky diell nuk na ngroh!
A shikoni se kjo drite po na verbon!
Kjo ftohesi dhe erresire po na kapulon!
Ndaj zgjohuni, sa nuk eshte vone!
Nder shekuj kaluar, njihemi per te fort!
Ne perballje me sundues e poshtrues!
Me trimeri e mençuri ja kemi dale!
Koke lart, e te paturperuar.
Historine tone, vete e kemi shkruar!
Popull i urt, i mençur e i zgjuar!
Nga trojet tona mos me u largua!
Edhe te varfer e lakun ne qafe me durua!
Po sot, kohet kane ndryshuar!
Bota e celivizuar, mendesite e vjetra
Me mendesi te reja i ka sfiduar!.
Fatin ne dore, popullit ja ka besuar!
Po ne o shqipetaret e mi!
Jemi ne mes te Europes,
Po jemi larg me Europen e boten!
Mendesite e vjetra na pengojne.
Nuk largohemi, nga te qenet agallare!
Gjumi i nates, nuk i ze politikanet tane!
Me te gjitha mjetet, kerkojne te uzurpojne!
Te qenet ne pushtet kerkojne.
Paçka haraqet qe i kane keti populli!
Te lodhur, te roberuar, te sfilitur, te coptuar.
Te mjeruar, te pastrehe, te pa ngrene!
Agallaret, vetem emerin kane ndrruar!
Pa shikoni medjat tona te informacionit!
Çirren nate e dite, po thyhen ekranet!
Ne mbrojtje te politikaneve!
E permes tyre po pasurohen.
Te gjithe per vete po luftojne!
Si kerpudhat e helmta pas shiut!
Nje here ne kater vjet dalin!
Dere me dere si lypsiare per nje vote.
A i shikoni, me lot ne sy
Te gjunjezuar, te pergjeruar!
Njerez koti, pa reputacion!
Kerkon te sherbej ne emer te popullit!
Eshte fatkeqesi njerezore kjo!
O shqipetaret e mi kudo jeni!
Te rroni te jetoni te perçmuar!
Prej injorances se ketyre oligaregeve!
Nuk kemi pse te qahemi e te ankohemi!
Jeta jone, liria jone, mireqenja jone!
Eshte krejtesisht ne doren tone!
Ti perzeme me vote te lire, keto suzar!
Ate qe nuk e ka bere politika Shqipetare!
Ta beje populli i urt, i mençur,i fort
Tu tregoj vendin e duhur, agallareve!
E te marre ne dore fatin e vet, te duhur!
Kur nuk e dime,
prej kujt sulmohemi.
E pamundur te dime,
si mund te mbrohemi.
Mund te mbrohemi,
nga nje furtune natyrore.
Eshte paralajmeruese,
eshte mundesia ti shpetojme.
Por kurrsesi nje orteg debore,
nuk ka sinjal,vesh shurdher je.
Papritmas e kujtuar,te sulmon,
momentalisht rrugen ta ze,e t’rrezikon.
Ndodh,nga kafshe te egra sulmohemi.
Sado te fuqishem te jemi.
Kur gjendemi te pa-pregaditur.
Te sulmuar e te rrezikuar jemi.
Me te sulmuar, nga njerezit jemi.
Nga njerez te pabese,e keqja te pret.
Te veshur me maske te zese.
Tinezisht ,te marrin gjitheçka,edhe jeten.
Nuk ka bese,me njeriun qe genjen.
Nuk ka bese,me njeriun dy-ftyresi.
Nuk ka bese,kur premton e fjale s’mbane.
Keto te mashtrojne,e keqja prej tyre vjene.
Ne gjithe boten,thuhet duam paqe.
Kercnimet per lufte,ne rend te dites.
Konkurence prodhim armesh berthamore.
Kush mund ta shuaj I pare njerezimin.
A mund te mbrohemi nga keto njerez..??
Jane bere te frikshem,e pamundur…!
Sa here flet e kuvendon,njerezisht duken.
Sa largohen,thiken pas shpine ta ngulin.
Flasim per dashurine njerezore.
Vlera me e ç’muar per jeten tone.
Por jo gjithehere e gjithekund eshte evidente.
Aty ku mungon,jeta kercenohet.
I vetmi mjete e mundesi per tu mbrojtur,
eshte distanca mes ketyre njerezve.
Qofshin keto afer,apo larg,te medhej apo t’vegjel.
Larg tyre,je larg me te keqes tende.
30.4.2025 Antwerp Belgjike

